ترجمه تخصصی مقالات با موضوع ارز دیجیتال

در حال حاضر، یک ارز غیرمتمرکز که برای کاربردهای اقتصادی روزمره مفید باشد، وجود ندارد. در اینجا، یک شبکه پرداخت نظیر به نظیر و توکن قیمت پایدار را پیشنهاد می دهیم که بر یک نهاد مرکزی برای حفظ اعتماد متکی نیست. قبل از بیت کوین، تلاش ها برای ایجاد رمزهای دیجیتال، متمرکز بودند و در نتیجه آنها نسبت به سانسور و سرقت آسیب پذیر بودند. مکانیزم اجتماع بیت کوین از آن در برابر تداخل محافظت می کرد، اما سیاست پولی ثابت آن، نوسانات قیمتی هنگفتی تحمیل می کرد. شرکت هاون (Havven)، این مشکل را با صدور توکن هایی در برابر یک مجموعه ضمانت توزیع شده، که ارزشش را از حق الزحمه های اعمال شده بر معاملات استخراج می کند، حل می کند. بنابراین رشد حجم معاملاتً ارزش ضمانت را افزایش می دهد و در نتیجه به منبع توکن اجازه گسترده شدن و برآورده کردن تقاضاها را می دهد. سیستم حاصله، بهترین ویژگی های بیت کویین را حفظ می کند و در عین حال، اضافه کردن پایداری قیمت باعث بوجود آمدن یک شکل عالی و برتر از پول می شود.

 

سفارش ترجمه تخصصی مقالات مهندسی کامپیوتر

شبکه پرداخت غیرمتمرکز و استیبل کوین نسخه 0.8

 

شبکه های پرداخت، سیستم هایی بسته می باشند که درون آنها کاربران می توانند انتقال ارزش انجام دهند. چنین سیستم هایی شامل شبکه های کارت اعتباری، شبکه سوئیفت و PayPal می باشند. شرکت های اختصاصی این شبکه ها، کنترل مطلق بر ارزش درون شبکه دارند، بنابراین هرگونه معامله یا تراکنش انجام شده درون آنها در هر زمانی قابل انسداد یا بازگشت می باشد. با اینکه این موضوع منحصراً جهت حفاظت از کاربران طراحی شده، اما باعث بوجود آمدن ریسک سیستمی برای همه شرکت کنندگان می شود. اگر شبکه دچار مشکل شود یا صاحبانش دیگر رفتار خیرخواهانه نداشته باشند، هیچ طرفی نمی تواند اعتماد کند که مبلغی که درون حسابش است، ایمن یا قابل دسترسی است.

در یک شبکه پرداخت سنتی، مانند امریکن اکسپرس (American Express)، شرکت کنندگان اعتماد دارند که حق الزحمه های طلب شده، برای جبران مخارج متحمل شده کافی هستند. اما، وقتی که این اعتماد از بین برود، شرکت کنندگان و کاربران نسبت به مشارکت امتناع می کنند. بنابراین، ارزش واحد حساب درون این شبکه فقط از یک نهاد خاص و اعتمادی که شرکت کنندگان به آن نهاد دارند، استخراج و حاصل می شود. در نتیجه، اعتبار و ماندگاری هرگونه شبکه پرداخت متمرکز به اعتماد کامل به یک نهاد مرکزی بستگی دارد.

بیت کوین با اطمینان دادن به کاربران که اختیار محض بر پول حسابشان دارند، با تولید یک شبکه پرداخت بدون اعتماد، بدون اجازه، که در آن همه به اختیار خود می توانند مشارکت کنند، این مسائل را حل کرد. از آنجایی که کاربران در هر زمانی بدون قرار گیری در معرض ریسک های ذکر شده، به سیستم وارد و خارج شوند، استقبال سریعاً افزایش یافته است و اثرات شبکه تقویت شده اند. بلاک چین های برنامه پذیر، به غیرمتمرکز شدن یک شبکه پرداخت به نحو شفاف کمک کرده اند و در نتیجه همه را قادر ساخته است که تایید کنند آیا شبکه قابل اعتماد است یا خیر. این امر، ریسک سیستماتیک را کاهش می دهد و هزینه های مرتبط با شبکه های متمرکز را کاهش می دهد.

 

رمزارزها

 

فنآوری پول، سه کارکرد کلیدی دارد: به عنوان یک واحد حساب، یک محیط و واسطه مبادلات پولی و ذخیره ارزش. از آنجا که فنآوری پرداخت در سالهای اخیر پیشرفت کرده است، پول بیش از پیش نامرئی شده است و اغلب دیگر در دست کاربرانش نیست و مانند هر فن آوری می توان آنرا بهبود داد. بیت کوین و دیگر ارزرمزها یک پیشرفت فنآوری هنگفت برروی شکل های فعلی پول است، زیرا بهبود دوام، قابلیت حمل و نقل و ناملموس بودن را حاصل کرده اند. علاوه بر آن، این کارکردها را بدون نیاز به کنترل متمرکز یا خدمات دولتی که از آن ارزش و پول استخراج کنند، را انجام می دهند. سیاست های پولی ثابت آنها، کاربران را در برابر بی بنیان سازی و کاهش ارزش، حفاظت کرده است، و در نتیجه این امکان را بوجود آورده است که نسبت به شکل های دیگر پول به عنوان ذخیره ارزش، برتری داشته باشد. اما، این موضوع، امکان نوسانات کوتاه مدت را بوجود آورده است زیرا، مکانیزم تنظیم پوای عرضه برای تغییرات تقاضا را ندارد. بنابراین بیت کوین یک واسطه ضعیف مبادلات پولی و حتی یک واحد حساب ضعیف تر بوجود آورده است. برای اینکه توکن به نحو موثری به عنوان پول عمل کند، قدرت خرید آن باید برای کالاها و خدمات مختلف در کوتاه مدت تا درازمدت، پایدار باقی بماند.

 

استیبل کوین

 

رمزارزها، ویژگی برتر غیرقابل تقلید بودن معاملات و مقاومت در برابر سانسور را دارند، و به این نحو، شکل بهتری از پول هستند؛ اما استقبال از آن بخاطر نوسانات ذاتی بخاطر سیاست های پولی استاتیک آن، کاهش یافته است. کاربران نمی توانند با چنین سیستم هایی به عنوان واسطه مبادلات مبادرت ورزند، اگر قدرت خرید نوسان کند. پایداری همچنان یکی از ارزشمندترین و اما غیرقابل کنترل ترین مشخصات برای این فنآوری می باشد.

استیبل کوین ها، ارز رمزهایی طراحی شده برای پایداری قیمت می باشند. در حال ایده آل، آنها باید در انجام پرداخت به عنوان ارزهای ساده مانند دلار آمریکا، موثر باشند و در عین حال، دیگر خواص مطلوب خود را حفظ کنند. یک شبکه پرداخت غیرمتمرکز که برروی یک استیبل کوین ساخته می شود، قادر به استخراج همه مزیت های یک سیستم بدون اجازه و در عین حال از بین بردن نوسانات، می باشد. یکی از روش های دستیابی به پایداری قیمت، تولید توکنی است که قیمتش ارزش یک ارز ساده را هدف می گیرد. هدف گیری پایداری نسبت به ارزهای ساده، نیاز به پاسخ به شرایط اقتصاد کلان را از بین می برد، زیرا در نتیجه این توکن از تلاش های پایدارسازی نهادهای بزرگ که در آن بازارهای ساده عمل می کنند، منفعت می برد. علاوه بر آن، اگر قیمت یک توکن را بتوان در 1 دلار ثابت نگه داشت، آنگاه می تواند به عنوان یک رابط بین پول رایج و رمزارز عمل کند. اگر چنین استیل کوینی نیاز به یک حساب در یک بانک سنتی نداشته باشد، آنگاه می توان بطور موثر برای سپرده گذاری و خرید مورد استفاده قرار داد، بدون اینکه ریسک متمرکز سازی و ریسک طرف مقابل در معاملات با پول رایج بوجود بیاید. بنابراین می توان انتظار داشت که با استفاده از استیبل کوین ها،  مبادلاتی که پول رایج را با رمزارزها معامله می کنند، قادر به کاهش سریع هزینه های معاملاتی شان و در نتیجه کاهش موانع ورود به بازار برای کاربران جدید می شود.

 

وثیقه توزیع شده

 

پشتوانه پول رایج امروز، یک دارایی یا اموال نیست؛ پایداری آن از قدرت دولت هایی که آنرا صادر می کنند، حاصل می شود. این دولت ها ملزم می کنند که الزامات مالیاتی در ارزهایی که کنترل می کنند، که سپس برای تامین مالی تلاش های تثبیت فعال استفاده می شوند، در نظر گرفته شوند. اما، با کنترل دولتی، ریسک استبداد و تحقیر را نیز با خود می آورد. بنابراین، چه یک سیستم از دارایی های واقعی استفاده کند یا دارایی های رمزی تا یک توکن پایدار را پشتیبانی کند، اگر ارزش آن وثیقه، با تقاضا برای آن توکن همبستگی نداشته باشد، آنگاه آن سیستم مستعد و محکوم به شوک های قیمت بیرونی می شود. دخالت های بزرگ می توانند ارزش وثیقه را بدون هرگونه تغییر در تقاضای آن توکن صادر شده برای آن، تخریب کند. پس واضح است که در طراحی یک استیبل کوین با پشتوانه دارایی، انتخاب با دقت دارایی وثیقه مهم است، اما هیچ دارایی ای وجود ندارد که کاملاً این مقصود را برآورده کند.

 

هاون (Havven)

هاون، یک شبکه پرداخت غیرمتمرکز است که در آن، کاربران مستقیماً در یک رمزارز قیمت پایدار، معامله می کنند. آنهایی که از استیبل کوین استفاده می کنند، حق الزحمه هایی را به آنهایی که شبکه را مدیریت می کنند می پردازند و در نتیجه به آنها در مقابله ریسک های فراهم کردن وثیقه و پایداری، دستمزد یا حقوق می دهند. وثیقه، کنترل بر عرضه پول حاصل می کند و حق الزحمه ها، متناسب با عملکرد تثبیت هر فرد، توزیع می شوند. بنابراین، هاون به تامین کنندگان پایداری پاداش می دهد و از کسانی که این پایداری را تقاضا می کنند، هزینه طلب می کند.

هاون دو توکن لینک دار برای دستیابی به این ساختار پیاده سازی می کند:

 

نامین (Nomin)

استیبل کوین ای، که تامینش شناور است. قیمت آن که برحسب ارز رایج اندازه گیری می شود، باید پایدار باشد. این توکن تا آنجا مفید است که واسطه عالی معاملات را حاصل کند. بنابراین، هاون، علاوه بر پایداری قیمت، باید نقدشوندگی کافی برای ناوین را ترغیب کند.

 

هاون

این توکن، وثیقه برای سیستم فراهم می کند و یک عرضه ثابت و ایستا دارد. سرمایه گذاری بر بازار آن، ارزش تجمعی سیستم را منعکس می کند. مالکیت هاون ها، حق را به صدور یک مقدار از نامین ها متناسب با ارزش دلاری هاون ها قرار داده شده درون وجه تضمین، را می دهد. اگر یک کاربر بخواهد هاون های تضمین شده خود را آزاد کند، باید ابتدا برای سیستم، مقدار نامین های قبلاً صادر شده را ارائه دهد.

توکن هاون، یک دارایی غیرمتمرکز نوین است که ارزش ذاتی آن از حق الزحمه های تولید شده در شبکه ای که ضمانت می کند، استخراج و حاصل می شود. این کار، یک نوع پول نماینده را ممکن می کند که در آن الزامی برای یک دارایی فیزیکی نیست، بنابراین مسائل اطمینان و متولی داشتن لازم نمی شوند. صدور نامین ها، ملزم می کند که ارزش یا مقدار بزرگتری از هاون ها در سیستم ضمانت شود و در نتیجه این اطمینان را فراهم می کند که نامین ها را بتوان برای ارزش ظاهری یا صوری خود، پس خرید کرد، اگر قیمت هاون ها کاهش یابد. این سیستم، صدور و تخریب (حذف) نامین ها در پاسخ به تغییرات تقاضا را ترغیب می کند، اما در نهایت ارزش ذاتی هاون ها، منعکس کننده عرضه لازم نامین است. پشتیبانی از یک استیبل کوین به این نحو، شفافیت کامل در مورد اینکه چه تعداد توکن براساس ضمانت یا وثیقه موجود صادر شده است را فراهم می کند. این امر، یک مبنا و پایه مستحکم برای اطمینان به توان بازپرداخت شبکه پرداخت ساخته شده براساس آن را حاصل می کند.

تخصیص ارزش نامین در یک ارز رایج بیرونی، بدان معناست که پایداری تنها متناسب با آن ارز است. در ابتدا، این ارز، دلار آمریکا خواهد بود و این همان ارز هدفی است که در کل این مقاله استفاده می شود، اما در آینده این سیستم از انواع دیگری از استیبل کوین که در ارزهای دیگر اختصاص داده شده اند، پشتیبانی خواهد کرد.

 

 

هاون، یک سیستم «دو توکنی» است که در ترکیب با یک مجموعه از مکانیزم تشویق نوین، قیمت نامین را با توجه به یک دارایی بیرونی، تثبیت می کند. کاربران توکن نامین، به مالکان توکن هاون، بخاطر وثیقه گذاری و تثبیت سیستم، پول پرداخت می کنند.

توکن هاون، به آن افرادی که آنرا نگه می دارند، مشوق می دهد تا دو کارکرد داشته باشند:

• فراهم کردن وثیقه برای سیستم
• مشارکت در تثبیت قیمت نامین.

 

وثیقه گذاری

اطمینان به پایداری نامین با «بیش وثیقه گذاری» شروع می شود، بگونه ای که ارزش هاون های ضمانت داده شده، بیشتر از ارزش نامین های در گردش می شود. مادامی که نسبت ارزش کل نامین به ارزش کل هاون، مناسب و مطلوب باقی بماند، پشتوانه کافی در مخزن وثیقه وجود دارد تا تضمین داده شود که نامین ها را می توان به میزان ارزش صوری شان، پس فروش نمود. قابلیت پس فروشی یک نامین به میزان هاون ها، که براساس آنها صادر می شود، یک قیمت پایدار را شدیداً پشتیبانی می کند.

 

مقالات ترجمه شده جدید مهندسی کامپیوتر

 

مشوق های تثبیت و پایدار سازی

هاون به آن افرادی که نامین ها را صادر کرده اند، پاداش می دهد. این پاداش ها از حق الزحمه های معاملات استخراج می شوند و متناسب با اینکه هر صدور کننده با چه کیفیتی برای حفظ عرضه صحیح، توزیع می شوند. این سیستم، قیمت نامین را تحت نظارت قرار می دهد و با تنظیم عرضه جهانی هدفگیری شده خود پاسخ می دهد، که این امر به افراد صادر کننده انگیزه حرکت به جلو می دهد.

در جایی که نوسانات وجود داشته باشد، مکانیزم های تثبیت قویتری را می توان بکار گرفت، برای مثال، بازیابی خودکار وثیقه. زمانی که بخش قابل توجهی از نامین ها برای پوشش ریسک استفاده می شوند ( و بنابراین، حق الزحمه معامله تولید نمی کنند)، یک حق الزحمه را می توان اعمال نمود تا تضمین شود که هزینه مطلوبیت برای پوشش ریسک، فقط بوسیله معاملات تحمل نمی شود.

 

همه توکن های نامین در شروع ایجاد می شوند، بنابراین، H  ثابت است. تعداد نامین ها شناور است که این شناوری بخاطر پاسخ به فعالیت های صدور دارندگان هاون است. لازم است که سیستم هاون به صدور کنندگان انگیزه دهد تا N  را نگهداری کنند،تا قیمت نامین P_n  در 1 دلار آمریکا، ثابت شود. در ادامه، می توانیم به متغیرها اندیس t  بدهیم تا ارزش یا مقدار آن متغیر در یک زمان معین را نشان دهیم. هر متغیری که چنین اندیسی ندارد، نشان دهنده ارزش کمیتی است که در زمان جاری، دارد.

در هاون، معیار ارزش نامین ها برحسب ارزش هاون ها، نسبت وثیقه گذاری نامیده می شود:

با استفاده از قانون عرضه و تقاضا، در سطح معینی از تقاضا، مقداری عرضه نامین N^*  وجود دارد که یک قیمت تعادلی 1 دلار حاصل می کند. این کمیت، با یک نسبت وثیقه گذاری ایده آل در یک قیمت خاص هاون C_Ph^*  که هنگام N=N^*  بودن حاصل می شود، ارتباط دارد. بنابراین، هنگامی که C=C_Ph^*  باشد،  P_n=$1

 می شود. این تعادل را در زیر با منحنی های فرضی عرضه و تقاضا، به تصویر کشیده ایم.

 

 

فرض می کنیم که سطحی از تقاضا ، براساس مطلوبیت نامین ها، به عنوان یک ارزرمز پایدار، وجود دارد. با اینکه عرضه و تقاضای طبیعی برای نامین ها را نمی توان براحتی دستکاری نمود، اما همه صدورها بوسیله دارندگان هاون که مشوق های آنها به نوبه خود بوسیله سیستم کنترل می شود، کنترل می گردد. می فهمیم که، از آنجا که نیاز به یک قیمت ثابت P_n=$1  داریم و قادر به کنترل P_h  یا H  نیستیم، باید به دارندگان هاون انگیزه دستکاری N  و بنابراین C  را بدهیم تا الزامات مدنظر ما برآورده شود.

 

هدف هاون، تثبیت قیمت نامین و در عین حال حفظ اضافه وثیقه گذاری است. برای انجام چنین کاری، این سیستم یک هدف وثیقه گذاری را تعریف می کند:

                                    

C_opt  بصورت غیرصریح، به C_Ph^*  نزدیکتر از C  است؛ هنگامی که C  به C_opt  میل می کند، همچنین به C_Ph^*  نزدیک می شود.

در این نقطه لازم است که برای یک حساب i ، نامین هایی که در خود ذخیره دارد N_i  (دارایی ویژه) را از نامین هایی که صادر کرده است  N_i  (بدهی) متمایز سازیم. توجه داشته باشید که در حالت کلی، _iN_i=_iN_i  می باشد، زیرا همه نامین ها بوسیله یک حساب صادر شده اند. اما، یک حساب معین ممکن است مانده ای متفاوت با بدهی صدورش داشته باشد. بنابراین، می توانیم نسبت وثیقه گذاری را برای یک حساب i  معین، برحسب بدهی صدورش، تعریف کنیم:

 

این سیستم به تک تک صدور کنندگان انگیزه و مشوق می دهد تا C_i  خود را به C_opt  نزدیک کنند و در عین حال خود C_opt  را در سطحی حفظ کنند که قیمت را تثبیت می کند. از آنهایی که هر C_i ، C_opt  را هدفگیری می کند، نسبت وثیقه گذاری کلی نیز این کار را انجام می دهد.

مکانیزم صدور نامین به هاون امکان می دهد تا به هدف وثیقه گذاری خود برسد. صدور نامین ها، یک میزان یا کمیت از هاون ها را تضمین می کند، که قابل جابجایی نیست تا اینکه وثیقه برداری شود. میزان هاون های H_i  قفل شده در تولید N_i  نامین، به صورت زیر است:

 

تحت شرایط تعادلی، یک H_i≤H_i  وجود دارد وقتی که C_i  با C_opt  ، که صدور کننده انگیزه هدفگذاری آنرا دارد، تلاقی و تطابق پیدا کند. این مشوق ها، به شکل کارمزد معاملات که در بخش 4.2 بحث شده، فراهم می شوند. شایان ذکر است که صدور کننده ممکن است به صورت داوطلبانه C_i  خود را تا حد C_max  افزایش دهد؛ برای مثال، اگر حرکت مثبت در C_opt  را پیش بینی کند.

از سوی دیگر، هیچ کس ممکن است آن مقدار نامین که بیشتر از H_i  هاون را قفل می کند، صدور نکند. در نتیجه، C_i  ممکن است هرگز فراتر از C_max  نرود، مگر بوسیله نوسانات قیمت و در چنین شرایطی، به صدور کنندگان بخاطر برگرداندن C_i  به پایین تر از C_max  پاداش داده می شود.

سیستم، بعد از تولید نامین ها، یک سفارش «فروش محدود» یا «لیمیت سل» با قیمت 1 دلار در یک معامله غیرمتمرکز می گذارد. این بدان معناست که نامین ها در قیمت بازاری فعلی، تا حداقل قیمت 1 دلار، فروخته خواهند شد. اگر پیاده سازی برروی اتریوم را فرض کنیم، مشاهده خواهد شد که نامین ها به ارزش معادل برحسب اتر فروخته می شوند، و کارمزد و سود فروش به صدور کننده برگردانده می شود.

 

تخریب نامین

برای دسترسی به هاون هایی که ضمانت شده اند، این سیستم باید همان تعداد نامین هایی که در ابتدا صدور شده اند را تخریب کند. هنگامی که صدورکننده، قصد بازیابی هاون های خود را اعلام می کند، سیستم یک سفارش «خرید محدود» (لیمیت بای) برروی یک معامله غیرمتمرکز، تا حداکثر قیمت 1 دلار، می گذارد. سیستم این سفارش را به نمایندگی از صدور کننده می گذارد و هنگام انجام سفارش، نامین ها فوراً تخریب می شوند.

 

نسبت وثیقه گذاری بهینه C_opt ، هدفی برای دارندگان هاون است، که C  سراسری را به C_Ph^*  نزدیکتر می کند. اگر صاحبان هاون، به نحو موثر C_opt  را هدفگذاری کنند، مقدار کارمزدی که دریافت می کنند، به حداکثر می رسد.

C_opt  به صورت یک تابع مثبت از P_n  تعریف می شود، چنانکه ارزش آن مستقیماً تغییرات قیمت نامین را رهگیری می کند؛ یک دارنده هاون که می خواهد کارمزدهای خود را به حداکثر برساند، با صدور یا تخریب نامین ها C_opt  را هدفگذاری می کند تا C_i  خود را دستکاری کنند.

تابع مرتبط با C_opt  که در زیر بیان شده است، هدف پویا برای دارندگان هاون را براساس قیمت نامین ها، را حاصل می کند

هنگامی که P_n ، 1 دلار باشد، هیچ سیگنالی وجود ندارد که بگوید عرضه سراسری نامین، نادرست یا غیرصحیح است. در این حالت C_opt=C  است و هیچ انگیزه ای وجود ندارد که از سطوح وثیقه گذاری فعلی دور شود. اما، اگر P_n<1$  باشد، عرضه نامین از تقاضا فراتر می رود؛ بنابراین C_opt<C  می شود که این امر صدور کنندگان را تشویق به سوزاندن یا تخریب نامین ها می کند و در نتیجه قیمت را بالا می برد. این حرکت C_opt  بازتاب این حقیقت است که تحت این شرایط، C_Ph^*<C  می شود. حالت P_n>1$  حالت عکس آن است.

توجه داشته باشید هنگامی که P_n  به 1 دلار نزدیک باشد، f'(P_n)  مقدار اندکی است، بگونه ای که هاون، از عرضه صحیح نامین، فراتر جهش نمی کند. اما، هرچه از 1 دلار دورتر شود، شیب بیشتر می شود و انگیزه کارمزد قویتری برای یک دارنده هاون برای حرکت به سمت C_opt  فراهم می کند.

 

هاون به دنبال حفظ C≤C_opt<C_max<1  است تا وثیقه کافی هاون را حاصل کند. براحتی می توان فهمید که C_max  باید یک مقدار ثابت و ایستا باشد. اما، از آنجا که C_opt  بصورت خطی با P_n  و بصورت معکوس با P_h ، تغییر می کند، شرایطی وجود دارد که C_max  ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد. ما اجازه می دهیم اگر کاربر بخواهد مقدار دهی به صورت C_i>C_max  داشته باشد، اما براساس اینکه چه میزان می خواهد این کار را انجام دهد، محدود است. در زیر C_max  را برحسب C_opt  تعریف می کنیم. مقدار C_max  تعیین می کند چه میزان وثیقه به ازای هر نامین، صدور شود. هرچه بیشتر باشد، نامین های بیشتری برای مقدار یکسانی از هاون ها را می توان تولید نمود. برعکس، اگر C_max  کم باشد، سیستم ظرفیت بیشتری برای جذب شوک های منفی در قیمت هاون دارد، قبل از اینکه کمتر از ارزش، وثیقه گذاری شود. بنابراین ارزش یا مقدار C_max ، یک تعادل (بده بستان) بین «بازده» و «انعطاف پذیری» است. هاون، با تعریف C_max  به صورت تابعی از C_opt ، مانده بهینه را در این تنگنا پیدا می کند. این امر تضمین می کند که مانند C_opt ، C_max  تنها در نتیجه ناپایداری قیمت نامین، تغییر می کند.

لازم به ذکر است که C_max>1  متناظر است با یک سیستم پولی رزرو کسری، یعنی مقدار بیشتری نامین را می توان به ازای هر هاون، صدور کرد. در هاون، این وضعیت ناپایدار است، زیرا باعث افزایش همزمان ارزش هاون ها (حداقل تا مقدار نامین های قابل صدور به ازای یک هاون) و کاهش ارزش نامینها، و در نتیجه جلوگیری فوری C ، C_opt  و C_max  و برگرداندن آنها تا پایینتر از 1، می شود.

هاون نیاز به یک مکانیزم مشوق مستقیم دارد تا نسبت وثیقه گذاری سراسری، C ، را در پاسخ به تغییرات قیمت هاون ها یا نامین ها، تصحیح کند. برای هدف گذاری قیمت صحیح، این سیستم، کارمزدهایی که طبق اثربخشی دارندگان هاون در تثبیت قیمت نامین پرداخت می کند، تنظیم می کند.

نرخ کارمزد دریافت شده توسط یک دارنده هاون، که هاون ها را ضمانت کرده است، ϕ_r,i  می باشد. کارمزد واقعی که دریافت می کنند، H_i.ϕ_r,i  ، می باشد که متناسب با مانده حساب هاون آنها می باشد. این نرخ، متناسب با نسبت وثیقه گذاری یکتای آنها، C_i ، تغییر می کند. این نسبت به صورت خطی تا حداکثر ϕ_base  در نسبت وثیقه گذاری بهینه C_opt  افزایش پیدا می کند، قبل از اینکه سریع هنگام میل کردن C_i  به حداکثر نسبت وثیقه گذاری C_max ، صفر شود.

این کارکرد بگونه ای طراحی شده که دارندگان هاون را ترغیب به هدفگیری ثابت نسبت وثیقه گذاری بهینه، با پاداش دادن کارمزدهای بیشتر به آنها در صورتی که C_i  خود را همراستا با C_opt ، بکند.

هربار که یک معامله نامین انجام می شود، سیستم هاون، یک کارمزد معامله اندک را طلب می کند. کارمزدهای معامله، به سیستم امکان تولید درآمد می دهد و می تواند آنرا به عنوان یک مشوق به دارندگان هاون توزیع کند تا عرضه نامین در گردش به سمت N^*  برود.

نرخ کارمزد طلب شده برای معاملات نامین، ϕ_c  می باشد. این نرخ ثابت است و به اندازه کافی کوچک است که برای کاربرد، اصطکاک کم یا صفر بوجود می آورد. سپس می توانیم کارمزدهای کل کسب شده در یک دوره زمانی، F  را به صورت سرعت نامین ها v  و کل عرضه نامین N ، محاسبه کنیم:

می خواهیم کل کارمزدهای پرداخت شده به دارندگان هاون، یعنی F_r  را تعریف کنیم:

هاون ملزم می کند که کل کارمزدهای دریافت شده از کاربران باید برابر با مقدار کل کارمزدهای پرداخت شده به صاحبان هاون در دوره بعدی باشد، بگونه ای که F_r,t=F_t-1  باشد. با جایگزین کردن تعریف (7) با ϕ_r,i  و حل کردن برحسب ϕ_base  داریم:

 

که این همان حداکثر نرخ کارمزد ϕ_base  برحسب کارمزدهای دریافت شده، F  می باشد. این نرخ هنگامی باید حاصل شود که C_i  یک فرد، در دوره قبلی در C_opt  باشد.

بنابراین، تعریف C_opt ، مشوق زیر را حاصل می کند. اگر P_n>1$  باشد، آنگاه این سیستم صدور نامین های بیشتری را تشویق می کند. اما، اگر P_n<1$  باشد، سیستم سوزاندن نامین ها را تشویق می کند.