ترجمه مقاله تعارض میان کار و خانواده در دورکاری

مثال‌هایی از تعارض میان کار و خانواده در دورکاری

کاهش تعارض بین کار و خانواده:

• به علت صرفه‌جویی در زمان رفت و آمد بین خانه و محل کار، زمان بیشتری برای انجام فعالیت‌های خانوادگی فراهم می شود.
• با توجه به اینکه مکان کار و خانه یکی است، انعطاف‌پذیری برای رسیدگی به نیازهای خانواده، افزایش می یابد.
• فشار کاری به علت فاصله‌ی فیزیکی و روانی بین محل کار و خانه کاهش می یابد.
• انرژی احساسی توسط کاهش نیاز به روبه‌رو شدن با درخواست‌های مستقیم و غالباً غیراضطراری از سوی همکاران ذخیره‌ می شود.
• کنترل بیشتری بر وظایف کاری وجود دارد که می‌تواند به برقراری تعادل بین نیازهای خانواده کمک کند.

سفارش ترجمه تخصصی مدیریت

 

 

 

افزایش تعارض بین کار و خانواده:

• افزایش سروصدای اعضای خانواده موجب فشار روانی هنگام انجام وظایف کاری می‌شود.
• ممکن است کودکان نیاز به کمک و مراقبت داشته باشند.
•  اعضای خانواده کارمند را به علت حضور او در خانه، قابل دسترس در نظر می‌گیرند و مزاحم کار او می‌شوند.
• کارهای مربوط به خانه مانند شستن لباس‌ها و کارهای روزمره‌ی خانه موجب فشار کاری برای کارمند می‌شود.
• وجود چیزهای خاطره‌انگیز در خانه حواس کارمند را پرت می‌کند.

خصوصیات اولویت‌ها برای تفکیک و تلفیق وظایف کاری و خانواده

اولویت‌های تفکیک:

• کارمند ترجیح می‌دهد شغل را در محل کار و کارهای خانه را در محل خانه حفظ کند.
• هنگامی که کار امروز تمام می‌شود، کارمند تلاش می‌کند راجع به کار فکر نکند.
• در طی ساعت‌های غیرکاری، کارمند از سیستم رسانه‌ی الکترونیکی محل کار خارج شود.
• معمولاً کارمندان اجازه نمی‌دهند که همکاران در خانه با او تماس بگیرند.
• ترکیب فعالیت‌های خانه و محل کار برای آن‌ها دشوار است.

اولویت‌های تلفیق:

• ترکیب کارهای خانه و محل کار به طور همزمان برای کارمند مهم نیست.
• کارمند در حین انجام فعالیت‌های خانوادگی به موضوعات مربوط به کار رسیدگی می‌کند.
• کارمند در طی ساعات کاری به فعالیت‌های مربوط به خانواده رسیدگی می‌کند.
• کارمند مرتباً برخی از فعالیت‌های کاری را هر زمان که وقت آزاد داشته باشد بدون توجه به روز یا زمان انجام می‌دهد.
• جزئیات فعالیت‌های خانوادگی را در محل کار و جزئیات فعالیت‌های کاری را با خانواده به اشتراک می‌گذارد.

رایج‌ترین اشتباهات افراد دورکار در مدیریت مرز بین کار و خانه:

1: از اول قواعد را تنظیم نمی‌کنند.

2: در انجام فعالیت‌های روزانه‌ی خود نامنظم هستند.

3: از برخورد با متخلفان اجتناب می‌کنند.

4: مزایای تکنیک‌های مدیریت مرز را دست کم می‌گیرند.

همانطور که این مثال نشان می‌دهد، یکی از چالش‌های اصلی دورکاری، برقراری تعادل بین نیازهای کار و خانواده است. اگرچه این موضوع تنها منحصر به دورکاری نیست و کارمندان در اکثر شغل‌ها آن را تجربه می‌کنند، آن به خصوص در دورکاری چالش‌برانگیز است. در طی دورکاری، کارمندان به طور کلی در خانه‌های خود کار می‌کنند و بنابراین در آنچه قلمروی خانواده بوده است مشغول به فعالیت می‌شود. در خانه کارمند توسط افرادی محاصره می‌شود که تقاضا و علایق غیرکاری خود را به او یادآوری می‌کنند، غالباً کارمندان برای برطرف ساختن همزمان نیازهای کاری و خانواده احساس فشار می‌کنند. به طور اجتناب‌ناپذیری این موضوع منجر به استرس، اضطراب، ناامیدی و دیگر پیامدهای نامطلوب می‌شود.

محبوبیت دوکاری که "کار به کمک تلفن و کامپیوتر"، "کار انعطاف‌پذیر " و "کار مجازی" نیز نامیده می‌شود به سرعت در سرتاسر جهان رو به افزایش است. دورکاری شامل انجام کار به دور از دفتر شرکت برای بخشی از روزهای کاری در هفته با استفاده از تکنولوژی است که معمولاً در خانه انجام می‌شود. دورکاری که می‌تواند به صورت انفرادی یا به عنوان عضوی از تیم‌های مجازی صورت گیرد، از دهه‌ی 1970 انجام می‌شود و با پیشرفت تکنولوژی در سال‌های اخیر رشد سریعی داشته است. آمارها نشان می‌دهند دورکاری به سرعت با بیش از 25 میلیون کارمند دورکار در آمریکا و با نرخ رشد 11-30 % در بسیاری از مناطق جهان در حال افزایش است. علاوه بر آن از زمان شیوع جهانی کووید 19 که از بهار سال 2020 آغاز شد، گرایش ناگهانی و گسترده‌ای به دورکاری صورت گرفت، که براساس آن بخش زیادی از جمعیت جهان تمام وقت در خانه‌های خود به عنوان کارمندان دورکار، کار می کنند. این موضوع اهمیت و ضرورت درک این موضوع را نشان می‌دهد که چگونه کارمندان دورکار با موفقیت مرز بین کار و خانه‌ی خود را مدیریت می‌کنند، با توجه به اینکه اکنون وظایف آن‌ها در خانه و محل کار ترکیب شده است.

بنابراین هدف این مقاله، شناسایی تعارض بین کار و خانه است که کارمندان دورکار آن را تجربه می‌کنند و این مقاله شیوه‌هایی ارائه می‌دهد که توسط آن کارمندان دورکار با موفقیت این تعارض را توسط تکنیک‌های مدیریت مرز حل و فصل می‌کنند. با خلاصه‌سازی و بحث در مورد بهترین روش‌ها برای مدیریت مرز توسط کارمندان دورکار، این مقاله اطلاعاتی در مورد چگونگی مدیریت موفقیت‌آمیز مرزهای پیچیده و ترکیب شده‌ی کار و خانه که کارمندان دورکار آن را تجربه می‌کنند فراهم می‌سازد. امیدواریم با مطالعه‌ی این مقاله، خوانندگان بهتر بتوانند به طور اثربخش تعارض بین کار و خانه که در طی دورکاری رخ می‌دهد را مدیریت کنند و قادر به اصلاح تکنیک‌های خود برای موفقیت در این محیط دورکاری باشند.

تعارض بین کار و خانواده

دو حوزه‌ی برجسته ی در زندگی که بزرگسالان به طور کلی با آن مواجه هستند "کار" و "خانواده" است. اصطلاح "کار" به شغل با حقوق اشاره دارد و اصطلاح "خانواده" به طور کلی به افراد و فعالیت های غیرمربوط به کار اشاره دارد. لازم به ذکر است که خانواده در این زمینه لزوماً همیشه به اقوام یا افراد خانواده اشاره ندارد بلکه می‌تواند به فعالیت‌ها و نقش‌ها در رابطه با مردم، سازمان‌ها و انگیزه هایی که در خارج از شغل وجود دارد مرتبط باشد. به این ترتیب حتی یک شخص بدون همسر یا فرزند ممکن است نقش‌های خانوادگی مهمی داشته باشد که یعنی او می‌تواند تعهداتی نسبت به جامعه، مذهب، سازمان یا انگیزه‌های شخصی خود داشته باشد (برای مثال انجام کار داوطلبانه، ورزش، عضویت در باشگاه).

تعارض بین کار و خانواده به وظایف متعارض و مغایری اشاره دارد که توسط تعهدات ناشی از حوزه های کار و خانه (یا خانواده) تحمیل می‌شوند. تعارض زمانی رخ می‌دهد که فشار وظایف در حوزه های کاری و غیرکاری متناقض هستند، مانند زمانی که کارمند باید کار کند اما در مراقبت از کودک نیز باید همکاری کند. ماهیت تعارض این است که کارمند نیاز به اختصاص زمان و توجه برای انجام وظایف کاری خود را حس می‌کند و همزمان برای انجام انتظارات نقش‌های غیرکاری خود مانند یک پدر یا مادر خوب و مراقب، احساس وظیفه می‌کند. این وظایف گاهی مغایر هستند و اگر فرد نتواند هر دو وظایف را به طور رضایت‌بخش انجام دهد، باعث می‌شوند احساس استرس، اضطراب و گناه داشته باشد. تعارض بین کار و خانواده را می‌توان با مغایرت انجام چندین وظیفه یا شغل به طور همزمان مقایسه کرد که هر یک برای انجام نتیجه‌بخش نیاز به مهارت‌ها و دیدگاه‌های گوناگونی دارند.

تعارض بین وظایف کار و خانواده می‌تواند دوسویه باشد که در آن کار، فعالیت‌های خانوادگی را مختل می‌کند و خانواده کار را مختل می‌کند. فشارها و انتظارات از سوی حوزه ی کار (برای مثال نیاز به کارهای طولانی و مهلت‌های کوتاه‌مدت، الزام کار در زمان‌های معینی از روز) می‌تواند به وظایف و انتظارات فعالیت‌های غیرکاری سرایت کند و منجر به تعارض میان کار و خانواده شود. به همین نحو، فشارها و انتظارات خانواده یا حوزه‌ی غیرکاری (برای مثال مسئولیت‌های مراقبتی، وظایف خانگی مانند آشپزی یا تمیزکاری، تعهدات به سازمان مدنی) می‌تواند به الزامات و انتظارات کاری سرایت کند و منجر به تعارض میان خانواده و کار شود.

کارمندان دورکار با کار کردن در خانه‌های خود می‌توانند این ماهیت دوسویه ی تعارض میان کار و خانواده را به طور شدیدتری نسبت به کارمندان اداری تجربه کنند. از آنجایی که کار در خانه تفکیک قدیمی بین خانه و اداره‌ی شخص را توسط حذف فاصله‌ی فیزیکی بین این دو حوزه، تغییر می‌دهد، میزان تعارض بین کار و خانه نیز احتمالاً تغییر می‌کند. بسته به اینکه افراد چقدر، از چند ساعت در هفته تا تقریباً تمام وقت، در هفته دورکاری انجام می‌دهند، ماهیت تعارض بین کار و خانواده نیز می‌تواند مطابق آن تغییر کند.

تحقیقی که من با همکارانم در مورد تعارض میان کار و خانواده‌ی کارمندان دورکار انجام دادم نشان داد هرچه بیشتر افراد دورکاری انجام دهند، کار آن‌ها کمتر بر خانواده‌ی آن‌ها اختلال ایجاد می‌کند. این می‌تواند به علت توانایی تغییر فعالیت‌های روزانه‌ی مبتنی بر کار باشد. همانطور که در جدول 1 نشان داده شده است مثال‌هایی از آن شامل توانایی اجتناب از طی کردن مسیر بین خانه و محل کار و توانایی کاهش یا اجتناب از مزاحمت‌های مدیر یا همکاران و توانایی ذخیره‌ی انرژی احساسی توسط کاهش نیاز به روبه‌رو شدن با درخواست‌های مستقیم اما غیرضروری از سوی همکاران است.

از طرف دیگر، این پژوهش نشان می‌دهد که هر چه بیشتر کارمندان دورکاری انجام دهند، خانواده‌های آن‌ها بیشتر در کار اختلال ایجاد می‌کنند. این موضوع می‌تواند به علت نبود فاصله‌ی فیزیکی بین محل کار و خانه و افزایش دسترسی به کارمند برای اعضای خانواده باشد. همانطور که در جدول 1 نشان داده شده است، مثال‌هایی از آن شامل این موارد است: سروصدای اعضای خانواده و دیگر افراد در خانه، کودکانی که ممکن است نیاز به کمک یا مراقبت داشته باشند و اعضای خانواده که کارمند را به علت حضور او در خانه در دسترس در نظر می‌گیرند و بنابراین هنگام انجام کار مزاحم او می‌شوند.

نتیجه‌ی این پژوهش این است که برای کارمندان دورکار، از آنجایی که فعالیت‌های کاری غالباً در خانه انجام می‌شوند، مرزهای روانی و فیزیکی بین کار و خانه کم‌رنگ‌تر و نفوذپذیرتر می‌شود، بنابراین مدیریت تعارض میان خانواده و کار را دشوار می‌سازند. کارمندان با دسترسی آسان به اطلاعات مربوط به کار، به راحتی مسئولیت‌های کاری خود را به یاد می‌آورد و برای انجام این فعالیت‌ها به جای برطرف ساختن نیازها و تمایلات شخصی یا خانوادگی خود تحت فشار قرار می‌گیرند. همزمان، کارمندان فعالیت‌ها و مسئولیت‌های خانه را هنگام کار در خانه به یاد می‌آورند، به علت حضور اعضای خانواده و همچنین همه‌ی چیزهای یادآوری‌کننده‌ی فیزیکی شامل چیزهای دیداری، صدا و بوی فعالیت‌های خانگی و همه‌ی این‌ها صرف‌نظر از تمرکز کارمند بر کار، مسائل خانه را به یاد او می‌آورد. با عدم تفکیک جغرافیایی خانه و محل کار و عدم رفت و آمد بین خانه و محل کار، مرزهای ذهنی قدیمی محو و کم‌رنگ‌تر می‌شوند. در نتیجه، مدیریت تعارض بین کار و خانه که کارمندان دورکار آن را تجربه می‌کنند می‌تواند برای کارمندان در یک اداره‌ی قدیمی پیچیده‌تر و دشوارتر باشد.

اولویت‌هایی برای تفکیک در مقابل تلفیق خانه و کار

تحقیقات نشان می‌دهند که همه‌ی افراد برای مدیریت مرز بین وظایف کاری و خانوادگی و تعارض مربوط به آن، به یک شکل واکنش نشان نمی‌دهند. در حالی که هر فرد با دیگری تفاوت دارد و میزان راحتی افراد برای سرایت فعالیت‌های کاری به خانه و سرایت فعالیت‌های خانه به کار متفاوت است، دو شیو‌ی معروف برای حل و فصل این تعارض، تفکیک و تلفیق نام دارد. این شیوه‌های واکنش به تعارض میان کار و خانه مستقل از موقعیت یک شخص به عنوان کارمند دورکار، یا کارمند اداری رخ می‌دهد.

افراد تفکیک کننده، زندگی کاری و خانوادگی را کاملاً جدا نگه می‌دارند، مرزهایی قوی بین این دو حوزه‌ی زندگی خود ایجاد می‌کنند و اجازه نمی‌دهند فعالیت‌های یک حوزه در فعالیت‌های حوزه‌ی دیگر اختلال ایجاد کنند. در اصل این افراد دوست ندارند زندگی کاری خود را وارد حوزه‌ی خانه‌ی خود کنند و به همین نحو اجازه نمی‌دهند زندگی خانوادگی آن‌ها مزاحم زندگی کاری آن‌ها شود. در یک اداره‌ی حضوری عادی، آن به طور کلی به این معنی است که این افراد زیاد در مورد زندگی شخصی خود صحبت نمی‌کنند، اطلاعات زیادی در مورد فعالیت‌های اجتماعی خود به اشتراک نمی‌گذارند، و عکس‌های شخصی کمی در محل کار خود دارند. جدول 2 خلاصه‌ای از برخی از این ویژگی‌ها را نشان می‌دهد.

برخلاف آن، برای تلفیق‌کنندگان ترکیب زندگی کاری و خانوادگی بسیار آسان است. به جای مجزا نگه داشتن حوزه‌های کاری و خانوادگی، تلفیق‌کنندگان معمولاً اجازه می‌دهند وظایف آن‌ها در زندگی خانوادگی با وظایف آن‌ها در کار همزمان صورت گیرد. تلفیق‌کنندگان، تلفیق فعالیت‌های کار و خانه را ترجیح می‌دهند و تمایل دارند مرزهای قابل نفوذتری بین کار و خانه ایجاد کنند. آن‌ها غالباً با پاسخ به پیغام‌های کاری در طی عصر که معمولاً به وظایف خانوادگی اختصاص داده می‌شود، مشکلی ندارند و همچنین با ارسال ایمیل‌های شخصی، تماس‌های تلفنی یا دیگر وظایف شخصی در طی ساعات کاری راحت هستند. تلفیق‌کنندگان، کار را در خانه و خانه را در کار مداخله‌کننده در نظر نمی‌گیرند بلکه این دو جنبه از زندگی خود را سازگار در نظر می‌گیرند که به آسانی به طور همزمان به آن‌ها رسیدگی می‌کنند.

مدیریت مرزها یا ایجاد مرزهای ذهنی بین کار و خانه می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. ممکن است کارمندان به طور دقیق در دسته‌ی تفکیک کنندگان یا تلفیق‌کنندگان قرار نگیرند بلکه اولویت‌های آن‌ها ممکن است بین این دو قرار گیرد. نکته‌ی کلیدی این است که مردم از لحاظ اینکه تا چه حد ترجیح می‌دهند این دو حوزه از زندگی خود را جدا و مجزا نگه دارند، متفاوت هستند و بنابراین آن‌ها مرزهایی مطابق میزان راحتی خود ایجاد و حفظ می‌کنند. این موضوع در محدوده‌ی موقعیت کار و خانه‌ی منحصر به فرد آن‌ها صورت می‌گیرد و اینکه تا چه حد می‌توانند اولویت‌های خود برای تفکیک یا تلفیق حوزه‌های کاری و غیرکاری زندگی خود را به کار برند.

تکنیک‌های مدیریت مرز برای مدیریت تعارض بین کار و خانواده

به منظور مدیریت تعارض بین کار و خانواده، افراد تکنیک‌های مدیریت مرز را به کار می‌برند تا به تقاضاهای متناقض بین کار و خانه پاسخ دهند. مدیریت تعارض بین کار و خانه شامل چگونگی ایجاد مرزها بین این دو حوزه و الزامات و انتظارات مربوط به آن‌ها است. همانطور که گفته شد اگرچه اولویت‌های افراد برای بخش‌بندی یا تلفیق وظایف کاری یا خانوادگی آن‌ها متفاوت است، آن‌ها باید شیوه‌هایی برای مدیریت تعارض اجتناب‌ناپذیر که بخش طبیعی از کار و زندگی خانوادگی آن‌ها است به کار برند. به طور کلی، مدیریت مرز بین کار و خانواده، شامل شیوه‌هایی است که توسط آن افراد تلاش می‌کنند محدودیت‌هایی برای تقاضاهای متناقض بین کار و خانواده در نظر گیرند و با موفقیت این تعارضات را مدیریت کنند. مرزها حوزه‌های کار و خانه را محدود می‌سازند و افراد را قادر می‌سازند تا به طور ذهنی وظایف و مسئولیت‌های خود را نسبت به هر یک از این حوزه‌ها دسته‌بندی کنند. افراد این مرزها را ایجاد و حفظ می‌کنند تا وظایف و انتظارات مربوط به نقش‌های خود در خانه و محل کار را مدیریت کنند، بنابراین قادر خواهند بود با موفقیت تعارض را مدیریت کنند. در اصل مرزها به افراد کمک می‌کنند تا جهان اطراف خود را ساده کنند و افراد این مرزها را می‌سازند تا تقاضاهای متناقض را مدیریت کنند.

مدیریت مرز بین کار و خانواده پاسخی به ناسازگاری تقاضاهای ناشی از تداخل کار با خانواده و تداخل خانواده با کار است. به طور کلی مدیریت مرز، از مجموعه‌ای از تکنیک‌ها تشکیل شده است که افراد برای پاسخ به این مشکلات و چالش‌ها به کار می‌برند. همچنین مدیریت مرز فرایندی برای کنترل تقاضاهای دوگانه و متناقض ناشی از وظایف کاری و خانوادگی است و شامل روش‌هایی برای کمک به کاهش سرایت کار به حوزه‌ی خانوادگی یا خانواده به حوزه‌ی کاری است.

تحقیقات نشان می‌دهد که به طور کلی 4 نوع تکنیک برای مدیریت مرز وجود دارد که مردم از آن‌ها برای کنترل تقاضاهای متناقض بین کار و خانه استفاده می‌کنند. این روش‌های مدیریت مرز به کارمندان کمک می‌کنند تا سطح مطلوبی از جداسازی بین تقاضاهای کاری و خانوادگی ایجاد و حفظ کنند. چهار نوع تکنیک شامل تکنیک‌های رفتاری، تکنیک‌های زمانی، تکنیک‌های فیزیکی و تکنیک‌های ارتباطی هستند. این نوع از تکنیک‌ها توسط کارمندان اداری و یا کارمندان دورکار مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌توانند در زمینه‌های بسیار گسترده‌ای به کار روند.

در بخش بعدی این 4 نوع تکنیک مدیریت مرز در زمینه‌ی دورکاری توصیف شده‌اند. برای کارمندان دورکار، استفاده از این 4 نوع روش برای مدیریت مرزها بین کار و خانه غالباً جزئی کلیدی از راهبرد کلی آن‌ها برای موفقیت است.

بهترین روش‌ها برای مدیریت مرز دورکاری

دورکاری چالشی منحصربه‌فرد برای مدیریت اثربخش مرزهای بین کار و خانه ایجاد می‌کند، زیرا بسیاری از مرزهای فیزیکی و روانی قدیمی که این دو حوزه را تفکیک می‌کنند از بین رفته‌اند یا تا حد قابل توجهی تغییر کرده‌اند. هنگام دورکاری، افراد باید مرزهای قدیمی بین کار و خانواده را تغییر دهند و مجدداً آنها را تنظیم کنند تا حوزه‌های کار و خانه را سازگار کنند. هم‌مکانی کار و خانه نیاز به شیوه‌های منحصربه‌فردی برای ایجاد و حفظ مرزهای اثربخشی دارد تا بتوان تقاضاهای متناقض را به طور نتیجه‌بخشی مدیریت کرد.

تکنیک‌های فیزیکی

• یک فضای کاری مجزا و اختصاصی در خانه تعیین کنید.
• فضای کار باید دور از فعالیت‌های خانگی باشد و یا در صورت امکان مرزهای فیزیکی ایجاد کنید.
• بهتر است فضای کار در اتاقی جدا باشد با یک در که بسته می‌شود.
• با احتیاط عکس‌ها، چیزهای خاطره‌انگیز و غیره را در فضای کار خود قرار دهید.
• فضای کار را طوری تنظیم کنید که سروصدا، چیزهای دیداری و بو (برای مثال بوی آشپزی) به کمترین حد برسند.
• از هدفون‌های سروصدا کُش[1] یا دیگر موانع فیزیکی برای به حداقل رساندن سروصدا استفاده کنید.
• یک دستگاه با نویز سفید (برای مثال پنکه) روشن کنید تا سروصدای خانه را بپوشاند.
• از نور زیاد برای شبیه شدن به اداره استفاده کنید، به جای نور کمی که معمولاً در خانه‌ها به کار می‌رود.
• در فضای خانوادگی از فعالیت‌های مربوط به کار اجتناب کنید.
• از تهویه و سیستم گرمایشی اطمینان حاصل کنید تا تمرکز خود بر کار را حفظ کنید و از تحلیل رفتن انرژی به علت دما جلوگیری کنید.
• یک تابلوی اعلانات خارج از دفتر خانگی یا فضای کار خود برای اعضای خانواده نصب کنید تا بدون ایجاد مزاحمت با شما در ارتباط باشند (برای مثال توسط برگه‌های برچسبی).
• اشیاء مربوط به کارهای خانه را در صورت امکان در فضای کار قرار ندهید.

تکنیک‌های رفتاری

• پیغام‌های کاری را هر چند وقت یکبار در فواصل معین (اما نه مدام) چک کنید.
• به درخواست‌ها زمانی پاسخ دهید که با جریان کاری شما هماهنگ است.
• از عوامل ایجاد مزاحمت (از سوی خانواده یا کار) مگر در مواقع ضروری اجتناب کنید.
• حتماً پس از ساعت کاری از سیستم خارج شوید.
• از تکنولوژی به شیوه‌های خلاقانه استفاده کنید تا به مدیریت عوامل ایجاد مزاحمت کمک کند.
• تلفن کار را پس از اتمام ساعات کاری خاموش کنید تا از وسوسه‌ی پاسخ به آن جلوگیری کنید.
• در پایان روز کاری کامپیوتر را خاموش کنید تا به طور ذهنی و فیزیکی از کار جدا شوید.
• در طی ساعات غیر کاری، نرم‌افزاری که نشان می‌دهد شما برای دیگران در دسترس هستید را ببندید.
• برای کار و خانه از تلفن‌های جدا استفاده کنید.
• ایمیل‌های شخصی را از ایمیل‌های کاری جدا نگه دارید.
• از ورود به فضای کار در طی ساعات غیرکاری اجتناب کنید.
• یک روال منظم تنظیم و حفظ کنید (دسترس بودن شما را به دیگران انتقال می‌دهد).
• به جای لباس نامرتب لباس‌هایی را بپوشید که برای کار مناسب است.
• به خود وقت‌هایی برای استراحت اختصاص دهید که شما را قادر می‌سازد به تقاضاهای غیر کاری رسیدگی کنید.
• از دیگران برای کمک به تقاضاهای کاری یا خانوادگی درخواست کمک کنید.
• مشخص کنید کدام‌یک از وظایف نیاز به تمرکز و توجه دارد، زمانی از روز را به آن‌ها اختصاص دهید که مزاحمت و حواس‌پرستی وجود ندارد یا در کمترین حد است.
• وظایفی که نیاز به همکاری با همکاران دارد را با زمان‌هایی که برای نیازهای خانواده‌ی شما مناسب است هماهنگ کنید.
• انتظارات متقابل با رئیس خود را در مورد چگونگی و زمان انجام کار مشخص کنید.
• از روال منظمی برای تغییر از نقش کاری به نقش خانوادگی و برعکس استفاده کنید.

تکنیک‌های زمانی

• دوره‌هایی از زمان را به تمرکز انحصاری به کار اختصاص دهید.
• هنگامی که تقاضاهای کاری یا خانوادگی انجام می‌شوند، دوره‌های مجزایی را زمان‌بندی کنید.
• در صورت نیاز زمان‌هایی از روز را جابه‌جا کنید تا تقاضاهای خانه برطرف کنید (برای مثال کار را زود آغاز کنید یا تا دیروقت کار کنید).
•  برنامه‌ی زمانی را با همسر خود هماهنگ سازید تا به هر دو الزامات کاری و نیازهای خانوادگی خود رسیدگی کنید.
• از ریتم‌های شبانه‌روزی برای هماهنگی زمان‌های کارآمد و پربازده با وظایف کاری و خانگی استفاده کنید.
• زمان‌های استراحت‌ها در کل روز را مشخص کنید و آن را به اعضای خانواده اطلاع دهید.
• با دیگران خارج از ساعات کاری قرار ملاقات بگذارید (این کار باعث می‌شود نسبت به آن‌ها مسئول باشید و از وسوسه‌ی ادامه‌ی کار جلوگیری می‌کند).
• مسئولیت‌های مراقبتی را با دیگران هماهنگ کنید تا حواس‌پرتی‌های ذهنی را به حداقل برسانید (برای مثال مسئولیت رساندن کودکان پس از مدرسه).
• بپذیرید که مزاحمت‌هایی از سوی خانواده وجود خواهد داشت (برای مثال توسط کودکان) و از تفکر بیهوده در مورد آن خودداری کنید.
• ساعات اضافه کاری را جمع‌آوری یا ذخیره کنید تا در زمان‌های دیگر برای فعالیت‌های خانوادگی مورد استفاده قرار گیرند.
• خود را برای زمانی طولانی از فعالیت‌های مربوط به کار دور کنید (برای مثال توسط تعطیلات یا یک سفر کوتاه).

تکنیک‌های ارتباطی

• با افراد خانواده یا دیگر افرادی که در خانه زندگی می‌کنند گفت‌وگو کنید تا انتظارات متقابل را مشخص کنید.
• قوانینی برای چگونگی ارتباط اعضای خانواده در طی ساعات کاری فراهم سازید.
• از رسانه‌های ارتباطی برای ارتباط با رئیس و همکاران خود استفاده کنید.
• به طور روشن مشخص کنید چه زمانی برای تماس با شما (برای کار، یا توسط اعضای خانواده) مناسب است.
• در مورد چگونگی رسیدگی به تخلفات از قوانینی که در مورد آن توافق شده است، تصمیم بگیرید.
• ثبات و جدیت را در قوانین ارتباطی خود حفظ کنید به این طریق قواعد شکل می‌گیرند.
• تلاش کنید یکپارچگی کلی در سازمان ایجاد کنید به این ترتیب انتظارات کاملاً شناخته می‌شوند.
• اگر همسایگان یا دیگران در حین دوره‌های کاری مزاحم شما می‌شوند برنامه‌ی زمانی کار خود را برای آن‌ها شرح دهید.
• با اعضای خانواده در مورد بدترین شیوه‌های مزاحمت در زمان‌های کاری صحبت کنید.
• محدودیت‌های مجاز را برای سروصدای خانگی توسط اعضای خانواده تعیین کنید.
• محدوده‌ی فعالیت‌های مجازی که می‌توانند در خانه در طی ساعات کاری انجام شوند را تعریف کنید.
• انتظارات با مشتریان در مورد ساعات کاری و قابلیت دسترسی آنها به خود را مشخص کنید.
• از کمک دیگران برای حفظ مرزهای بین کار و خانه استفاده کنید.
• با قوانین رئیس در مورد اینکه هر چند وقت یکبار به آن‌ها اعلام حضور می‌کنید، موافقت کنید.
• به خاطر داشته باشید که به طور واضح و پایدار اولویت‌های خود برای تلفیق یا تفکیک را بیان کنید.
• از همسر یا اعضای خانواده خود برای توقف کار و استراحت به طور منظم کمک بگیرید.

تحقیق من که هزاران کارمند دورکار را بررسی کرده است نشان داد که مدیریت مرز هنگام انجام دورکاری پیچیده و ظریف است و برای اجرای موفقیت‌آمیز نیاز به مدیریت قانونمند دارد. در طی سال‌ها من دریافتم که کارمندان دورکار موفق این تکنیک‌های مدیریت مرز را تا حد گوناگون، بسته به اولویت‌های تلفیقی یا تفکیک برای کار و خانواده، شرایط معین آن‌ها در خانه، نوع شغل و فرهنگ سازمانی که در آن کار می‌کنند به کار می‌برند. اگرچه این تکنیک‌ها تا حدی وابسته به عوامل شناسایی شده هستند، به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند و در کمک به حل و فصل تعارض بین کار و خانه اثربخش هستند. این روش‌ها با استفاده از انواع جهانی تکنیک‌های مدیریت مرز سازماندهی شده‌اند که شامل تکنیک‌های رفتاری، تکنیک‌های زمانی، تکنیک‌های فیزیکی و تکنیک‌های ارتباطی هستند. جدول 3 به طور خلاصه بهترین تکنیک‌ها برای مدیریت مرز کار و خانه برای کارمندان دورکار را نشان می‌دهد. این 4 نوع تکنیک مدیریت مرز به کارمندان دورکار کمک می‌کند تا سطح مطلوب خود از تلفیق یا تفکیک کار و خانه را حفظ کنند.

تکنیک‌های رفتاری

اولین تکنیک مدیریت مرز با نام تکنیک رفتاری، شیوه‌هایی از اعمال رفتاری و اجتماعی که افراد در عمل به کار می‌برند را ترکیب می‌کند تا به ناسازگاری بین تقاضاهای کار و خانواده پاسخ دهد. تکنیک‌های رفتاری شامل اعمالی است که مرزهایی بین کار و خانه حفظ می‌کند یا شامل تصمیم‌گیری در مورد این است که چگونه و چه زمانی تقاضاهای کار یا خانه به حوزه‌ی دیگر نفوذ کند. به بیانی دقیق‌تر، تکنیک‌های رفتاری شاملاین موارد هستند: استفاده از تکنولوژی برای حفظ مرزها، اولویت‌بندی تقاضاهای ضروری از تقاضاهای غیرضروری، کمک از افراد دیگر برای جدا کردن تقاضاهای کار و خانه و تعیین اینکه کدام‌یک از جنبه‌های کار و خانه اجازه‌ی نفوذ و سرایت از یک حوزه به حوزه‌ی دیگر را دارند.

برای کارمندان دورکار، این تکنیک‌های رفتاری به چند صورت هستند. همانطور که در جدول 3 نشان داده شده است، تکنیک‌های رفتاری کارمند دورکار غالباً شامل عادت‌های کاری، سیگنال‌ها و کارهای روزمره برای تفکیک ذهنی و فیزیکی حوزه‌های کار و خانه است، اگرچه مکان هر دوی آن‌ها خانه است. در طی سال‌هایی که من در مورد دورکاری تحقیق می‌کردم، دریافتم که کارمندان دورکار موفق، در شبیه‌سازی فاصله‌ی فیزیکی بین اداره و خانه بسیار خلاق هستند، اگرچه در خانه کار می‌کنند. کارمندان دورکار موفق، مراقب هستند تا مزاحمت‌های الکترونیکی را در طی ساعات غیرکاری خاموش کنند، طوری که انگار دفتر شرکت را ترک کرده و از دسترس خارج شده‌اند. این تکنیک‌ها می‌توانند به سادگی خارج شدن از سیستم در پایان روز کاری باشند یا اجتناب از استفاده از ایمیل کاری برای پیغام‌های شخصی یا مربوط به خانواده و همچنین استفاده از تلفن‌های جدا برای کار و تماس و پیغام‌های شخصی. علاوه بر آن کارمندان دورکار موفق به شیوه‌ای از تکنولوژی استفاده می‌کنند که آن‌ها را قادر می‌سازد هر زمان که لازم است آن‌ها متصل و در دسترس باشند اما همیشه آن‌ها در دسترس نیستند و همیشه به یاد موضوعات یا پیغام‌های مربوط به کار نیستند به غیر از زمانی که تصمیم می‌گیرند که باشند. در جمله‌ی قبلی من بیان کردم: "به غیر از زمانی که تصمیم می‌گیرند که باشند"، زیرا این جمله یک توصیف‌کننده‌ی مهم است. با تکنولوژی امروزه، کارمندان به طور بالقوه همیشه در دسترس هستند و کارمندان دورکاری که تکنیک‌های مدیریت مرز را با موفقیت اجرا می‌کنند، خردمندانه در مورد اینکه چگونه و چه زمانی در دسترس خواهند بود تصمیم می‌گیرند، به جای آنکه اجازه دهند تکنولوژی و دیگران آن‌ها را کنترل کنند. همچنین تکنیک رفتاری مدیریت مرز موفقیت‌آمیز شامل استفاده از کارهای روزمره به صورت فردی یا همراه با دیگران برای تفکیک حوزه‌های کار و خانه است. آن می‌تواند شامل آغاز و پایان کار با تعهد به حوزه‌ی دیگر باشد مانند پایان روز کاری برای ملاقات با خانواده یا دوستان در دوره‌های زمانی معین به طور منظم (برای مثال برای آشپزی، قرار ملاقات با یکی از اعضای خانواده یا پیاده‌روی با یک دوست) و مطلع ساختن همکاران از این تعهدات. این انتظارات دوجانبه در هر دو حوزه‌های کار و خانه تعیین می‌شوند و دیگران تعهدات کارمند را درک می‌کنند و به آن احترام می‌گذارند. همچنین آن می‌تواند شامل هماهنگی کارها باشد که نیاز به همکاری با دیگران در مورد زمان هایی دارد که برای نیازهای خانواده تداخل ایجاد نمی‌کنند و بنابراین از تعارضات و ناامیدی جلوگیری می‌کند. گاهی علامت‌های تفکیک حوزه‌های کار و خانواده برای خود کارمند دورکار مهم هستند، همانند کارمندانی که در طی روز لباس‌های کاری می‌پوشند تا پیغام‌های آشکار و ناخودآگاهی در مورد وجود تقاضاهای آن حوزه ارسال ‌کنند.

 

---

[1] هدفون‌های دارای فن‌آوری نابودسازی موج‌های صوتی