سفارش ترجمه تخصصی رشته داروسازی

نمونه ترجمه تخصصی رشته داروسازی

 

مقدمه

براساس تعریف PMC ( ائتلاف پزشکی شخصی)، پزشکی شخصی به استفاده از ابزار تشخیصی جهت شناسایی نشانگرهای بیولوژیکی ویژه، ژنتیکی و کمک به تعیین درمان پزشکی مناسب با هر بیمار اشاره دارد. اگرچه مفهوم پزشکی شخصی تازه نیست، این روش، برنامه جدیدی برای پزشکی مدرن ارائه می دهد که به واسطه آن عناصر ژنتیکی و بیولوژیکی منحصربفرد برای هر فرد و بیماری وی، به دقیق ترین تشخیص و درمان منجر خواهند شد. این کار مستلزم تولید دارو و تجهیزات پزشکی منحصربفرد برای هر بیمار نیست، بلکه به طبقه بندی بیمار می پردازد، یعنی طبقه بندی افراد به جمعیت های مختلفی که از نظر آسیب پذیری به بیماریهای خاص یا پاسخ به درمان خاص متفاوت می باشند. هدف نهایی پزشکی شخصی، ارائه داروی مناسب با مقدار صحیح به بیمار مناسب در زمان مناسب می باشد.

 

سفارش ترجمه تخصصی رشته داروسازی

 

پزشکی شخصی، شامل استفاده از دو محصول پزشکی است: تجهیزات تشخیصی و محصولات داویی جهت بهبود ناراحتیهای بیمار. تجهیزات تشخیصی ارائه شده برای طبقه بندی، تجهیزات تشخیصی آزمایشگاهی جهت ارزیابی عوامل ژنتیکی و تجهیزات تشخیصی طبیعی همچون الکتروانسفالوگرافی، الکتروکاردیوگرافی یا تجهیزات تصویربرداری تشخیصی می باشند. اخیرا توجه قابل توجهی به استفاده از تست های ژنتیکی جهت هدایت تصمیمات درمانی پرداخته شده است. این تست های ژنتیکی یا IVDs زمانیکه برای پیش بینی درمان مناسب با هر بیمار و تصمیم گیری بالینی استفاده می شوند، CDx (ازمایش تشخیصی همراه) نامیده می شوند. امروزه، CDx در راس پزشکی شخصی قرار دارد.

هدف این فصل، خلاصه رویکرد سازمان دارو و غذای UN (FDA) برای مقررات CDx، روند مقرراتی نوظهور FDA و پیشرفت های تکنولوژیکی و نقش و مسئولیت های هردو شریک درمانی (دارویی) و تشخیصی برای توسعه آزمایش تشخیصی همراه و درمان هدف می باشد.

آزمایش تشخیصی همراه چیست؟

براساس گفته FDA، ابزار تشخیصی همراه IVD، وسیله تشخیصی آزمایشگاهی است که اطلاعات لازم در زمینه کاربرد موثر و ایمن محصولات دارویی متناظر ارائه میدهد. براساس این تعریف، FDA توسعه معاصر را توصیه می کند، یعنی CDx در طول درمان متناظر توسعه و تایید می یابد؛ با این حال، سازمان نشان مید هد که این روش همیشه امکان پذیر نیست.

متداولترین فناوریهای شایع در بازار تشخیصی همراه، واکنش زنجیره پلیمراز، هیبیرداسیون در محل و ایمونوهیستوشیمی در زمینه انکولوژی می باشد. درحالیکه پارادایم دارویی تک آزمون متداولترین می باشد، تستهای تشخیصی همراه مبتنی بر NGS (توالی یابی نسل جدید) در زمینه بیماریهای مزمن و تهدیدکننده زندگی، سهم بیشتری در بازار دارند. در این فصل بیشتر به این مسائل پرداخته می شود.

توسعه سیاست

اگرچه مزایای بالقوه پزشکی شخصی و CDx شفاف می باشند، قوانین و مقررات حاکم بر این فناوریها پیچیده تر بوده و نقش مهمی در تعیین سرعت توسعه و پذیرش این فناوریها بازی می کنند. نقش FDA در این زمینه، اهمیت فراوانی دارد.

از اولین روزها تا کنون

نیاز به مقررات تشخیص همراه مهم بوده است چون اولین محصول درمانی با تشخیص همراه (هرسپتین)، شش ماه بعد از تست تشخیصی داکو در سال 1998 تایید شد. درحالیکه هرسپتین پزشکی همراه را شفاف تر ساخت، شرکتهای دیگری همچون ونتانا، تکنولوژیهای زندگی و لیسا بیوسیستم در زمینه کسب تاییدیه سنجش HER2 بعد از داکو اقداماتی کردند.

تجویز تست هرسپت، اولین موردی بود که در آن FDA کاربرد سنجش خاص را به داروی خاص مرتبط ساخت. در آوریل 2005، FDA اولین مقاله در زمینه مفهوم توسعه تشخیصی- دارویی را ارائه کرد که هرگز نهایی نشده بود. پیش نویس دستورالعمل تجهیزات تشخیصی همراه در ژولای 2011 جایگزین این مقاله شد. در این زمان، سیاست FDA در زمینه تشخیصی همراه، شکل قطعی به خود گرفت و سازمان چندین تشخیص همراه را تایید کرد که موید تفکر کلیدی بودند؛ اینها عبارتند از COBAS 4800 BRAF V600 Mutation Test سیستم مولکولی روشه،  کیت VYSIS ALK Break Apart FISH Probe Kit مولکولی آبوت و کیت QIAGEN therascreen EGFR RGQ PCR Kit و therascreen KRAS RGQ PCR Kit.

جدول 37-1 اسناد دستورالعمل FDA در زمینه پزشکی شخصی و تشخیص همراه ارائه میدهد.

سیاست فعلی

با انتشار دستورالعمل نهایی، دستورالعمل کارکنان صنایع و اداره دارو  غذا: تجهیزات تشخیص همراه آزمایشگاهی در آگوست 2014، که جایگزین نسخه پیش نویس 2011 شد، در نهایت سیاست تشخیص همراه آمریکا تجویز شد. دستورالعمل نهایی، پارادایم جدیدی برای مقررات تشخیص همراه FDA، با هدف کمک به شرکتها در زمینه شناسایی نیاز به تشخیص همراه در مراحل اولیه فرایند توسعه و برنامه ریزی دارویی تعیین می کند. هدف نهایی دستورالعمل، ترغیب مشارکت اولیه می باشد که باعث دسترسی سریع به درمان جدید بیماران مبتلا به بیماریهای جدی و تهدیدکننده زندگی می شود.

 

دستورالعمل نهایی، بسیار مشابه نسخه پیش نویس می باشد، بعلاوه دارای شفاف سازیهای قابل توجه همچون تعریف کلمه ضروری (essential) به هنگامی که استفاده از تجهیزات تشخیصی برای برچسب زنی محصولات دارویی ضروری است (یادداشت 6 دستورالعمل نهایی)، می باشد. تفاوت قابل توجه، جایگاه FDA در زمینه محصولات ترکیبی در تشخیص همراه می باشد. زبان دستورالعمل نهایی قوی تر بوده و سازمان تاکید دارد که حتی اگر محصولات شامل محصول ترکیبی باشند، برنامه های بازاریابی مجزا برای دارو و تشخیص ضروری می باشد.

در دستورالعمل نهایی محصولات درمانی جدید، FDA مستلزم می سازد که تشخیص همراه همزمان توسعه یافته و تایید شود تا اینکه برای استفاده قابل دسترسی باشد. درمان تا زمان شفاف سازی IVD تایید نخواهد شد. تمام این موارد توسط FDA ارزیابی شده و تا زمان شفاف سازی تشخیص همراه، نکات دستورالعلمل تایید نخواهند شد.

از آنجاییکه تشخیص صحیح برای استفاده صحیح از محصول درمانی مناسب ضروری است، اداره OIR FDA (اداره سلامت رادیولوژیکی و تشخیص آزمایشگاهی) تشخیص همراه را حفظ کرده و آنها را بصورت تجهیزات کلاس 3 طبقه بندی می کند که نیازمند تاییده پیش از بازار (PMA) می باشند. درحالیکه دستورالعمل اشاره می کند، احتمالا مواردی باشند که در آن تشخیص همراه می تواند 510(k) به جای PMA باشد، ولی هیچ اشاره ای به جزئیات آن نمی کند. مثالی از این حالت، و یک استثناء برای سیاست تجویز معاصر FDA، تجویز Vertex Kayldeco بود. Kayldeco در زمینه درمان CF (فیبروز سیستیک) و برای بیمارانی تجویز شد که در ژن CF خود جهش داشتند، یعنی جهش G551D. Kayldeco برای بیماران مبتلا به CF با دو نسخه جهش F508del در ژن CF موثر نیست. اگر ژنوتیپ بیمار نامعلوم باشد، برچسب زنی دارو نشان میدهد که برای تشخیص وجود جهش G551D باید تست جهش CF انجام دد. در این مورد، چندین تست CF شامل تشخیص این جهش ها صورت می گیرد. اگرچه FDA تعیین کرده است که تایید تشخیصی مجزا در مورد Kayldeco به نفع سلامت عمومی نیست، سازمان تعیین کرده است که شفاف سازی 510(K) برای اطمینان از استفاده تجهیزات موثر و ایمن بعنوان تشخیص همراه، ناکافی است. اگر از یک محصول با شفاف سازی 510(K) برای انتخاب بیماران در طول آزمایش حیاتی استفاده شود، مهم است که اسپانسور بحثی با مرکز ارزیابی و پژوهش دارویی (CDER) یا مرکز ارزیابی و پژوهش بیولویکی (CBER) و مرکز تجهیزات و سلامت رادیولوژیکی (CDRH) داشته باشد.

دستورالعمل نهایی، بسیار کلی بوده و جزئیات فرایند توسعه و شرایط تایید بالینی و تحلیل تشخیصی را بیان نمی دارد. FDA، در حال ارائه دستورالعملی در زمینه توسعه تشخیصی- دارویی است که انتظار می رود چشم انداز بیشتری در زمینه تفکر سازمانی و کاهش شکاف های موجود در دستورالعمل نهایی ارائه دهد.

به خاطر مسائل لجستیکی و پیچیدگی بوجود آمده در زمینه توسعه داروها و تستهای تشخیصی،روند مقرراتی تعیین شده برای تایید چنین ترکیبات دارویی، گام مهمی می باشد. توجه FDA به پزشکی تشخیصی، در کارکنان پزشکی شخصی و مدیر اداره سلامت رادیولوژیکی و تشخیص آزمایشگاهی (OIR) و تلاشهای CBER درزمینه هماهنگ سازی مقررات بین مراکز مشهود است. در اکتبر 2013، FDA هموارسازی راه برای پزشکی شخصی: نقش FDA در عصر جدید توسعه محصولات پزشکی را منتشر کرد، که چندین توسعه در زمینه پزشکی شخصی را توصیف می کند. اخیرا، اقدام پزشکی دقیق پرزیدنت اوباما، نویدبخش تعهد دولت آمریکا به پزشکی تشخیصی بوده و راه را برای غلبه بر چالشهای موجود در این زمینه باز می کند.

 

سیاست های مربوط به LDT

سابقا تست های تشخیصی به دو گروه تقسیم می شدند: کیت های تشخیصی و تست های آزمایشگاهی (LDTs). اولی تجهیزات تشخیصی آزمایشگاهی است که توسط FDA و بعنوان تجهیزات پزشکی می باشند. مراکز خدمات پزشکی و درمانی (CMS) آزمایشگاه هایی را ترتیب داده اند از جمله LDTs تحت اصلاحات CLIS از 1988. اگرچه CLIA به فرایند تست آزمایشگاهی می پردازد، به ارزیابی اثربخشی و ایمنی آنها نمی پردازد، یعنی اعتبار بالینی و تحلیلی تست های آزمایشگاهی. اینها تحت قانون غذا، دارو و بهداشت بوده و توسط سازمان FDA ازطریق فرایند تایید و شفاف سازی پیش از بازار اجرا می شود.

سفارش ترجمه تخصصی رشته داروسازی

بعد از چندین سال بحث درباره چشم انداز LDT FDA، در 3 اکتبر 2014، FDA دو سند پیش نویس دستورالعمل را منتشر ساخت: چارچوبی برای مقررات تست های آزمایشگاهی (LDT) و گزارش تجهیزات پزشکی و نکات FDA برای تست های آزمایشگاهی (LDT).

FDA اکنون با هدف رویکرد ریسک محور در تنظیم LDTها می باشد. این بدین معنی است که سه گروه LDT وجود خواهند داشت: LDTهایی که موضوع اختیار اجرای کامل می باشد؛ LDTهایی که موضوع اختیار اجرای جزئی می باشند؛ LDTهایی که موضوع تنظیم کامل FDA می باشد. تشخیص همراه در دستورالعمل بصورت LDTهای با ریسک بالا تعریف شده و موضوع تنظیم کامل می باشد. برای تمام LDTهای بازاریابی شده، تسلیم پیش از بازار باید 12 ماه بعد از نهایی سازی دستورالعمل صورت گیرد. اگر بعد از صدور پیش نویس دستورالعمل، تسلیم پیش از بازار مناسبی در دوره 12 ماهه صورت گیرد، هدف FDA تداوم اختیار اجرایی می باشد. هدف FDA، شروع بررسی شرایط پیش از بازار به محض انتشار اسناد دستورالعمل نهایی برای تمام LDTهای با ریسک بالای جدید می باشد. شرایط گزارش تجهیزات پزشکی (MDT)، شش ماه بعد از نهایی سازی دستورالعمل اجرا خواهد شد. اگرچه FDA پیش بینی می کند که اسناد دستورالعمل تا پایان 2015 نهایی سازی خواهند شد، این امکان وجود دارد که اسناد نهایی بطور معنی داری متفاوت باشند.

مفهوم توسعه تشخیصی- دارویی

فرایند توسعه تشخیصی- دارویی پیچیده بوده و همراه با مجموعه چالشهایی است که شرکتها باید قبل از دستیابی به مدل کامل حل کنند. درحالیکه برخی سازمانهای بزرگتر همچون روشه و ابوت محصولات خود را در داخل تولید می کنند، اکثریت محصولات درمانی و تشخیصی، حاصل شرکتهای مجزا می باشند. شرکتهای تجهیزات- داروسازی باید این حقیقت را مدنظر داشته باشند، هر کدام از این شرکتها مدل متفاوت و مبتنی بر پلتفرم های توسعه ای دارند که از تکنولوژیهای متفاوت استفاده می کنند. زمان توسعه دارویی طولانی تر از تشخیص می باشد و این سوال که در چه نقطه ای از فرایند توسعه، شرکت دارسازی به شرکت تشخیصی تبدیل می شود، به جای خود باقیست. تعهد اولیه بین شرکا و FDA برای موفقیت توسعه ضروری است. تصویر 1-37 فرایند توسعه تشخیصی دارویی می باشد.

انتخاب شرکا

اکثریت پروژه های تشخیصی همراه زمانی شروع می شوند که شرکت داروسازی، نیاز به تشخیص را شناسایی کند و جستجو برای کمک به شریک تشخیصی را تصمیم گیری نماید. شرکت داروسازی بودجه قابل توجهی برای پروژه تخصیص داده و زمانبندی پروژه را کنترل می کند. عوامل اقتصادی و کسب و کار، احتمال این کار را بیشتر می کنند ولی عوامل مقرراتی نیز دخیل می باشند. تحت سیاست FDA جدید، بین شرایط برچسب زنی تشخیصی و درمانیی هدف، عدم تعادل وجود دارد. برچسب زنی درمانی هدف نیازمند "تشخیص مورد تایید FDA" در زمینه برچسب زنی خود می باشند، ولی برچسب زنی تشخیصی به داروی خاص اشاره دارد. در نتیجه، درحالیکه شرکتهای دارویی برای کار با چندین شریک آزادی عمل دارند، پیشرفت ورای توسعه اولیه با پروژه CDx برای شرکتهای تشخیصی مشکل می باشد.

بخش اعظم کارهای اولیه درباره پروژه تشخیصی همراه شامل شرکت داروسازی است که شرکای مناسب را یافته و توافق صحیحی کسب می کند. معیارهای زیادی، تصمیم نهایی شرکت داروسازی را تشکیل می دهند؛ شریک تشخیصی صحیح، دارای توانایی فنی و حق تست ژن خاص خواهد بود. برای مثال شرکت داروسازی می تواند نیاز خود به تست ژن خاص را کشف کند، ولی حق تست این ژن در انحصار شرکت تشخیصی یا تعداد کمی از شرکتها باشد. اگراینگونه باشد، شریک دارویی حق انتخاب زیادی در زمینه انتخاب شریک تشخیصی نخواهد داشت. خوشبختانه، برای اکثریت ژنها و تحلیلگران، چنین ادعای مالکیتی وجود ندارد. دراینصورت، شرکت داروسازی نیازمند انتخاب شریک تشخیصی با توانایی فنی، جهت آشکارسازی نشانگر مربوط به کاربرد دارو و روابط کسب و کار و زیرساخت صحیح جهت حمایت از تایید داروسازی می باشد.

نقش شریک داروسازی

شرکت داروسازی باید اطلاعات زیادی درباره بیولوژی بیماری و عملکرد دارویی ارائه کرده و به شرکت تشخیصی اجازه درک دقیق نسبت به آنچه نیازمند تست و مشخصات عملکرد بدهد. برای اطمینان از تامین شرایط صحیح آزمایش بالینی، همکاری نزدیک با دانشمندان توسعه تشخیصی، برای دانشمندان بیومارکر شرکت داروسازی بسیار مهم است. اگر بعد از کاربرد تشخیص در آزمایش، فعالیت های توسعه دیگری اجرا شوند، نتایج این آزمایش را می توان قبول کرده و آزمایشات دیگری انجام داد. تکمیل توسعه تشخیصی قبل از آزمایش محوری همیشه عملی نیست بلکه آگاهی از آنچه بر توسعه تاثیرگذار است، قابل توصیه می باشد. به این علت است که زمانبندی مشارکت برای ترازکردن توسعه هر دو محصول، نقش مهمی در موفقیت برنامه توسعه بازی می کند.

نقش شریک تشخیصی

نقش شریک تشخیصی، توسعه تستی است که  به ارزیابی دقیق تحلیلگر یا تحلیلگر ها بپردازد. نیاز است که این کار براساس استانداردهایی اجرا شود که باعث تسهیل در تایید FDA می شوند. شرکت تشخیصی باید به توسعه محصول تحت کنترل طراحی پرداخته و با دیگر مقررات سیستم کیفیت از جمله اعتبارسنجی نرم افزاری سازگاری کند.

فعالیت های تسلیم مجدد

جلسات با شاخه بررسی دارویی (CDER یا CBER)

جلسات اولیه درباره تشخیص همراه، معمولا در زمینه بررسی دارویی صورت می  گیرد. تعیین اینکه آیا طرح تحقیقی برای تایید نهایی درمان مناسب است یا نه، مسئولیت شاخه بررسی دارویی (CDER یا CBER) می باشد. یک نقطه کلیدی در بحث، این است که آیا دارو باید برروی گروهی از بیماران انتخابی بررسی شود یا گروه غیرانتخابی. طرح های انتخابی متداولتر می شوند چون به فرایند انتخاب موثرتر اجازه می دهند. FDA طرح های غیرانتخابی را ترجیح داده و دستیابی به تعیین بامعنی تر را ترجیح می دهد. بطور کلی، FDA در مقابل طرح انتخابی مقاومت می کند، مگراینکه انتخاب به مسئله ایمنی خاصی بپردازد.

 جلسات با شاخه بررسی دارویی، معمولا شامل پرسنل شاخه بررسی تجهیزات، معمولا CDRH یا CBER می باشد که به مرکز تنظیم کننده تشخیص بستگی دارد. پرسنل بررسی تجهیزات برای بررسی دارو در مرحله اول دعوت می شوند.

جلسات با شاخه بررسی تجهیزات (CDRH یا CBER)

 وقتیکه دارو از مرحله 2 عبور کرد، و مشخص شد که نشانگر برای کاربرد موثر و ایمن دارو مهم است، معمولا به شاخه بررسی دارو توصیه می شود که با شاخه بررسی تجهیزات (CDRH یا CBER) جلساتی داشته باشد. شاخه بررسی تجهیزات، مسئول اطمینان از اجرای صحیح محصولات تشخیصی بوده و تمام مطالعات نشان می دهند که عملکرد بالینی و غیربالینی تا استاندارد مناسبی تکمیل شده اند. بحث های اولیه شامل مطالعات تحلیلی (یعنی محدودیت آشکارسازی (LoD)، دقت، خطی بودن و ...) می باشند. نیاز به تعیین حدود آشکارسازی آزمایش توسط بیولوژی بیماری و دارو وجود دارد. تعیین نهایی LoD نیازمند هماهنگی و توافق بین شاخه های بررسی FDA می باشد.

اکنون ملاقات شاخه بررسی دارویی با شاخه بررسی تجهیزات بصورت یک هنجار درآمده است. بسته به موقعیت، شرکت دارویی می تواند ملاقاتی با گروه بررسی تجهیزات قبل از انتخاب شریک تشخیصی داشته باشد. این ملاقات ها به شرکت داروسازی در زمینه درک شرایط مقرراتی و انتخاب شریک آگاه کمک می کند. در موقعیت های دیگر، تعهد پرسنل بررسی تجهیزات بعد از انتخاب شریک تشخیصی، موثرتر و کارآمدتر است. برای تسهیل در انتخاب شریک، بحث با شاخه بررسی تجهیزات و هماهنگی با شریک تشخیصی، به ایجاد ادارات تشخیصی همراه و استخدام پرسنلی با پیشینه تشخیصی کمک می کند.

سفارش ترجمه تخصصی رشته داروسازی

داروهای جدید تحقیقاتی نسبت به معافیت تجهیزات تحقیقاتی

معافیت تجهیزات تحقیقی (IDE) برای چندین IVD لازم نیست، ولی همسو با بررسی تشخیص همراه لازم است. در اوایل تشخیص همراه، شرکت داروسازی از اطلاعات تجهیزات مربوطه برای کاربرد داروی جدید تحقیقی (IND) به جای ارائه IDE موازی استفاده می کند. اخیرا شاخه های بررسی تجهیزات از شرکتهای تجهیزات درخواست آماده سازی IDE مجزا می کنند که مورد تایید IND است. ارائه IDE موازی، به بررسی چالشهای مربوطه به اشتراک اطلاعات در بین مراکز و ارائه بازده هرمرکز می پردازد.

اطلاعات کلیدی ورودی به IDE تشخیص همراه، داده هایی هستند که از مصرف محصول تحقیقی جهت انتخاب بیماران آزمایشی حمایت می کنند. این زیرمجموعه تست تحلیلی است که در نهایت برای تایید PMA مورد نیاز است. IDE باید حاوی پروتکل بررسی دارویی و اسناد بررسی کلیدی همچون فرم رضایت باشد. اگرچه پروتکل برای بررسی دارویی خواهد بود، IDE باید اطلاعاتی درباره محل های اجرای آزمایش باشد. با محدود کردن محدوده IDE به محل های اجرای آزمایش، آگاهی از اینکه آیا IDE یا IND نیازمند آپدیت با پیشرفت آزمایش می باشد یا نه. مسئولیت نهایی رعایت شیوه های بالینی خوب (GCPs)، بعهده اسپانسر تحقیق می باشد، که معمولا شریک دارویی است. بنابراین، شریک تشخیصی نیز می تواند بخشی ازمسئولیت اجرای صحیح تست را بعهده بگیرد.

PMA, NDA

نیاز به مشارکت اطلاعات تشخیصی آزمایش در برنامه گواهی بیولوژیکی یا NDA (BLA) جهت درمان وجود دارد. از آنجاییکه اسپانسر تحقیق به بحث بالینی می پردازد، شریک دارویی دارای اطلاعات تشخیصی مورد نیاز برای NDA یا BLA به هنگام تکمیل آزمایش خواهد بود. با این حال، شریک تشخیصی باید برای پاسخگویی به درخواستها آماده باشد. جدای از حمایت، معمولا شریک تشخیصی در تسلیم دارو دخالتی ندارد.

اگرچه شریک تشخیص مشارکت زیادی در تسلیم شریک دارویی ندارد، برعکس آن صدق نمی کند. شریک تشخیصی نیازمند چندین اطلاعات از شریک دارویی قبل از تشکیل پرونده PMA یا 510(k) خواهد بود. از آنجاییکه کاربرد موثر و ایمن دارو، دارای سودمندی بالینی تشخیصی می باشد، تحلیل ایمنی شریک دارویی به ثبت این کاربرد وابسته است. در برخی موارد، تشخیص دچار تحول بیشتر می شود. در اینصورت، اجرای تحقیقات برای نشان دادن هماهنگی بین آزمایش بالینی و آزمایش ارائه شده جهت تایید ضروری است. تامین این شرط مستلزم شریک دارویی است چون تحلیل ایمنی باید با تکرار شود تا از عدم تاثیر تغییر نسخه اطمینان حاصل کرد.

تجهیزات تشخیص همراه، تجهیزات کلاس 3 می باشد که نیازمند PMA می باشند. برای اطمینان از اینکه FDA دارای زمان مناسب برای بررسی هردو تسلیم می باشد، شرکتهای تشخیصی PMA مدولار را تسلیم می کنند. روش PMA مدولار به شرکت تشخیصی اجازه تسلیم PMA بصورت بخشهای مختلف را می دهد. برای مثال، اطلاعات تشخیصی درباره سیستم های کیفیت و تولید، مطالعات تحلیلی و نرم افزاری را می توان در طول تحقیق تسلیم کرده و بررسی نمود. زمانیکه داده های بالینی آماده شدند، ماژول PMA بالینی نهایی همزمان با NDA تسلیم می شود. این روش به FDA اجازه میدهد تا بررسی ها را همگام سازی کرده و آماده تایید همزمان دارو و تجهیزات باشد.

اگر دارو یا تجهیزات در فرایند بررسی کنار گذاشته شوند، ریسک بالایی وجود خواهد داشت. با این حال، ریسک ها مشابه نیستند. تجهیزات تشخیصی همراه را نمی توان بدون دارو  تایید کرد، ولی برعکس آن نیز همیشه صدق نمی کند. برای حل مسائل مربوط به همگام سازی تسلیم تشخیصی همراه، فرایند رسمی وجود ندارد. FDA برای تایید درمان های معین، فشارهای سیاسی  و دولتی را تحمل می کند و این نیز به تفکر خلاق منجر می شود.

پس از تایید

در زمان انتشار، تشخیص همراه جدید بوده و بنابراین اطلاعات قطعی و کافی برای تعیین مسئولیت های پس از تایید و حل مسائل مربوطه وجود ندارد.

برچسب زنی

برای اشاره به تجهیزات تشخیصی همراه تولیدکننده خاص، برچسب های درمانی هدف لازم نیستند. از طرف دیگر، برچسب زنی تشخیصی همراه باید به داروی خاصی اشاره کند که مورد استفاده قرار خواهد گرفت. سیاست برچسب زنی، امکان تایید محصولات تشخیصی بیشتر برای یک مارکر را بعد از تایید یک دارو فراهم می آورد. اخبار خوب، همچون موارد HER2، این است که چندین شرکت تایید بازاریابی موارد تشخیصی را کسب کرده اند.

برچسب زنی دارو و عناصر تشخیصی همراه، براین اساس است که هر دو محصول همزمان بصورت تجاری قابل دسترسی خواهند بود. معلوم نیست که اگر FDA یکی از این دو محصول را کنار بکشد، چه روی خواهد داد. همچنین اگر بطور اختیاری یکی از این محصولات از بازار کنار رود، مشخص نیست که چه روی خواهد داد.

هرنوع تغییر در برچسب زنی دارو، مستلزم تایید همزمان مکمل PMA یا 510(k)  ویژه یا جدید برای تشخیص همراه می باشد. تمام سناریوهای مذکور ثابت می کنند که رابطه بین دارو و شرکای تشخیصی، یک رابطه رو به جلو بوده و انتظار می رود که تا پایان عمر هر دو محصول تداوم یابد.

بازپرداخت

انتقال از حالت توسعه به تجاری سازی، چالش دیگری است. تایید قانونی، روش بازاریابی را مشخص نمی سازد. سیاست های پرداختی، نقش مهمی بازی می کنند. سیستم های فعلی، دارو و تشخیص را به واسطه فرایندهای ارزیابی و پرداخت مجزا درنظر می گیرند که این نیز به چالشهای عمده همچون بازپرداخت موفق دارو ولی عدم تشخیص همراه و یا برعکس منجر می شود.

درحالیکه افراد به مزایای دارو توجه دارند، بدنبال شواهدی از سودمندی بالینی آن نیز می باشند. برخلاف صنایع داروسازی که بازپرداخت براساس ارزش می باشد، پرداخت تست های تشخیصی مولکولی در آمریکا، قابل پیش بینی و استاندارد می باشند. اکنون پرداخت ها براساس بازپرداخت منحصربفرد یا کدz بازاء هر بیورمارکر می باشند. شرکتهای داروسازی و شرکای تشخیصی آنها، نیازمند مشارکت نزدیک جهت ارائه شواهد ضروری و بازپرداخت مناسب می باشند. بنابراین، ارزیابی شرایط بازپرداخت در مراحل اولیه و شناسایی استراتژیهای ورود جهت حداکثرسازی شانس دسترسی به بازار مهم می باشد.

سفارش ترجمه تخصصی رشته داروسازی

عوارض جانبی

عوارض جانبی گزارشی (AE) در دنیای پزشکی فردی، فرایند شفافی نیست. تشخیص بد می تواند به درمان تاخیری، درمان غیرضروری یا فقدان درمان منجر شود. بنابراین، شرکای تشخیصی و دارو برای تعیین علت AE باید همکاری نزدیکی داشته باشند. این نیز می تواند نتیجه  خطای پاتولوژیست یا پزشک باشد.

آینده CDx - توالی یابی نسل جدید

پیش بینی می شود که تشخیص همراه مبتنی بر NGS، یکی از محرک های اصلی بازار تشخیص همراه در آینده نزدیک باشد، که ناشی از قابلیت شناسایی چندین ژن در یک زمان است. NGS و نتایج زمانی برتر هستند که با دیگر فناوریها مقایسه شوند. یک تست NGS می تواند هزاران، حتی میلیونها گونه ژنتیکی را شناسایی کرده یا ریسک رشد ناراحتی های مختلف یا بیماریها را پیش بینی کند. تعدادی از شرکتهای تشخیصی پلتفرم NGS به توسعه تست های تشخیصی همراه مبتنی بر NGS برای دیگر بیماریهای تهدیدکننده زندگی و مزمن متعهد شده و وارد مشارکت با شرکتهای داروسازی می شوند. برای مثال، شرکتهایی همچون ترمو فیشر ساینتیفیک و ایلومینا وارد مشارکت با چندین شرکت داروسازی شده اند. اتخاذ سریع تست های تشخیصی همراه مبتنی بر NGS به پارادایم بیماری یک دارو یک تست منجر می شود.

ازدیدگاه مقرراتی، این کار چالش برانگیز است چون دستورالعمل های فعلی بر مفهوم یک دارو- یک تست تاکید دارند و هیچ دستورالعملی در زمینه اعتبارسنجی چندین پلتفرم ژن وجود ندارد. از سال 2011، FDA به ارزیابی رویکرد مقرراتی خود برای NGS پرداخته است. در سال 2013، FDA به شفاف سازی اولین ابزار NGS و همچنین دو تست NGS برای فیبروزسیستیک پرداخت. در اوایل 2015، FDA مقاله مقدماتی درباره موضوع منتشر کرد و بدنبال آن، جلسه ای در باره فناوری NGS برگزار نمود. در نتیجه این جلسه، FDA به تعیین نوع تغیرات با توجه به تست های NGS و یافته ها و نتیجه گیری آنها پرداخت.

نتیجه گیری

اگرچه FDA به توسعه و پالایش سیاست های خود براساس مقررات تشخیص همراه پرداخته است، پیچیدگی توسعه و سرعت بالای فناورهای جدید همچون NGS، چالشی در سیاست های توسعه تحمیل می کند. در این نقطه، در حالیکه دستورالعمل نهایی نقطه آغازینی برای شرکتهایی می باشد که بدنبال توسعه تشخیصی- دارویی معاصر هستند، FDA به شرکتها توصیه می کند تا به بحث درباره فرایند توسعه بپردازند چون هر محصول بصورت مورد به مورد ارزیابی خواهد شد.

 

 

اجرا و بازرسی FDA

اهداف

• درک مسئولیت مرجع بازریس FDA
• درک فرایند بازرسی
• درک  مرجع اجرای FDA و جرایم ناشی از مقررات FDA و قوانین غذا، دارو و لوازم آرایشی

قوانین مقررات و دستورالعمل های ارائه شده در این فصل

• قانون غذا، دارو و لوازم آرایشی 1938 فدرال
• بخشهای قابل اعمال 21 CFR
• راهنمای روشهای مقرراتی FDA
• راهنمای عملیات بررسی FDA

مقدمه

سازمان دارو و غذای US (FDA)، قدرت وسیعی برای اجرای قانون دارو، غذا و لوازم آرایشی و مقررات ناشی از آن دارد. درحالیکه این قدرت گسترده می باشد، بدون محدودیت نمی باشند. شرکتهایی که مقررات تولیدی آنها توسط FDA ارائه می شوند، باید منبع مرجع سازمان و فرایندهای اجرایی را درک کنند. چنین دانشی، توانایی شرکت برای کار با FDA را بهبود خواهد بخشید تا از مسائل تولیدی حاصل اجتناب کرد.

براساس وب سایت FDA، FDA مسئول پشتیبانی از سلامت عمومی با اطمینان از ایمنی، بازده، و امنیت داروهای انسانی و حیوانی، محصولات بیولوژیکی، تجهیزات پزشکی، ذخایر غذایی کشور، لوازم آرایشی، و تولیدات منتشرکننده تشعشعات می باشد. FDA ریشه در Patent Office سال 1848 دارد و از سال 1930، به شکلی امروزی درآمده است. FDA تحت قوانین FD&C در زمینه اجرای اساسنامه و مقررات پشتیبانی از سلامت عمومی، قدرت قابل توجهی اعمال کرده است. این فصل به بحث درباره منابع مرجع اجرای FDA، فرایند بازرسی و مجازات های کیفری و مدنی می پردازد.

قانون FD&C در سال 1938 منتشر شد و براساس نام خود، چارچوب قانونی تولید و فروش دارو، غذا، لوازم آرایشی و همچنین محصولات بیولوژیکی،تجهیزات پزشکی و تنباکو را ارائه می دهد. تحت قانون FD&C، FDA مسئول ترویج سلامت عمومی از طریق بازبینی تحقیقات بالینی و اقدامات صحیح در زمینه بازاریابی محصولات به موقع و تضمین ایمنی و اثربخشی محصولات قانونی می باشد.

هدف اصلی FDA، حمایت از سلامت عمومی است. دستیابی به این هدف، FDA را به داشتن تخصص وسیع و همچنین سطح وسیع چشم انداز، از شروع تولید تا تولید نهایی و بازاریابی  وا می دارد. تحت قانون FD&C، FDA مرج اجرای قوانین و انتشار مقررات مربوط به وظایف تولیدکنندگان تحت این قانون می باشد. بند 21 مقررات فدرال (CFR) نسبت به مقررات FDA بازبینی شده است.

قدرت اجرایی FDA گسترده می باشد ولی محدودیت های قضایی دارد. بطور کلی، FDA نسبت به محصولات تولیدی در جریان تجارت بین کشوری، مقررات خاصی دارد.

بخش 331 قانون FD&C، لیستی از اقدامات ممنوعه ارائه کرده است که FDA نسبت به آنها می تواند اقدامات اجرایی اعمال کند. این مقررات  در طیف محصولات FDA از جمله محصولات دارویی، بیولوژیکی، تجهیزات و محصولات ترکیبی اعمال می شوند. برای اهداف این بحث، اقدامات منع شده زیر، قابل توجه می باشند:

• معرفی یا ارائه هر نوع غذا، دارو، تجهیزات، محصولات تنباکو، یا آرایشی در تجارت بین کشوری با برند اشتباه یا تقلبی
• انجام تقلب یا ارائه برند اشتباه برروی هر نوع غذا، دارو، تجهیزات، محصولات تنباکو، یا آرایشی در تجارت بین کشوری
• دریافت هر نوع غذا، دارو، تجهیزات، محصولات تنباکو، یا آرایشی در تجارت بین کشوری با برند اشتباه یا تقلبی و تحویل آنها
• عدم صدور اجازه ورود یا بازرسی طبق بخش 374 قانون FD&C
• تولید هر نوع غذا، دارو، تجهیزات، محصولات تنباکو، یا آرایشی در محدوده ای با برند اشتباه یا تقلبی
• تقلب، شبیه سازی بدون مجوز با استفاده از مارک، مهر، برچسب، یا هر نوع وسیله شناسایی دیگر که توسط بخش 344 یا 379 قانون FD&C مجوز آن به دیگری داد شده است
• ساخت، فروش، انتقال یا نگهداری، کنترل یا پنهان کردن هر نوع پانچ، رنگ دانه، پلیت، سنگ یا دیگر لوازم طراحی شده برای چاپ یا بازتولید نام تجاری، یا برند تجاری مربوط به تولیدکننده دیگر که به تقلب منجر می شود
• تغییر، تحریف، تخریب، یا حذف کل یا بخشی از برچسب زنی غذا، دارو، تجهیزات ، محصولات تنباکو یا آرایشی بعد از حمل و نقل در تجارت بین کشوری که به برنداشتباه یا تقلب منجر شود
• عدم ثبت بر طبق بخش 360 یا 387 قانون FD&C، عدم ارائه هر نوع اطلاعات مورد نیاز برطبق بخش 360، 387 قانون یا عدم ارائه اطلاعات بر طبق بخش 360 یا 387 قانون FD&C
• عدم سازگاری با شرایط ارائه شده تحت بخشهای 360 و 387 قانون FD&C
• عدم توجه به اطلاعات مورد نیاز تحت بخش 360 و 387 قانون FD&C
• عدم سازگاری با شرایط بخشهای 360 یا 387 قانون FD&C
• عدم سازگاری با شرایط مقررات یا هر نوع مقررات تحت بخشهای 360 قانون FD&C

تقلب و برنداشتباه، متداولترین مسائل مورد توجه FDA می باشند. دارو، بیولوژیک یا تجهیزات در صورتی توسط FDA تقلبی تشخیص داده می شوند که تحت شرایط غیربهداشتی تولید شوند یا حاوی مواد کثیف و فاسد باشند؛ یعنی همسو با شیوه های تولید خوب (GMPs) تولید نمی شوند؛ ظرف آنها دارای مواد سمی یا خطرناک می باشند که برای سلامتی مضر می باشند. براساس سناریوهای قبلی، تقلب به حق بازاریابی و شرایط تولید محصول مربوط است.

سفارش ترجمه تخصصی رشته داروسازی

برنداشتباه، به معایب موجود در برچسب و دیگر اطلاعات محصول مربوط می شوند. دارو، بیولوژیک یا تجهیزات در صورتی توسط FDA دارای برنداشتباه تشخیص داده می شوند که دارای برچسب کاذب باشند، برچسب محصول شامل اطلاعات لازم همچون کیفیت دقیق یا تولیدکننده نباشد؛ محصول یک دارو است ولی دارای نام دارو نیست یا شامل میزان دارو یا عناصر سازنده دارو نمی باشد؛ برنداشتباه شامل اطلاعات نادرست در زمینه مقدار دارو است که برای سلامت خطرناک است؛ دارو در محلی تولیدشده است که مجوزی از جانب FDA ندارد؛ یا اینکه محصول یک تجهیزات است و بدون تایید پیش از بازار (PMA) یا 510(K) ساخته شده است.

بازرسی

FDA مسئولیت ورود و بازرسی تحت 21 USC 374 را دارد. این قانون به FDA اجازه ورود و بازرسی تجهیزات فرآوری، نگهداری یا حمل غذا، دارو، تجهیزات، محصولات تنباکو یا آرایشی در زمان معقول، در حدود معین و به روش مناسب را می دهد.

FDA به چند دلیل به اجرای بازرسی می پردازد. این بازرسی ها عبارتند از بازرسی روتین جهت کنترل سازگاری با شیوه های بالینی خوب، شیوه های آزمایشگاهی خوب، شیوه های تولید خوب فعلی (CGMP) یا پایبندی به مقررات سیستم کیفیت می باشد. سازمان به اجرای بازرسی مستقیم یا بررسی اثربخشی می پردازد. بازرسی جهت حل اقدامات اجرایی صورت می گیرد. ضرورتا FDA باید هر دو سال یکبار به انجام بازرسی بپردازد ولی محدودیت منابع باعث شده است تا سازمان به محصولاتی با ریسک بالا، محل هایی با سابقه بد یا تاسیسات جدید متمرکز شود.

بازرسیهای داخلی مستلزم این هستند که بازرس فرم FDA 482 کامل را به مدیر ارشد ارائه دهد. همچنین بازرس FDA باید در زمان بازرسی گواهی خود را ارائه دهد. اگرچه  مجاز نیست ولی شرکت می تواند کپی کارت شناسایی و نام بازرس را جهت پیگیری دریافت کند. رئیس شرکت باید اطمینان حاصل کند که فرد یک بازرس رسمی دولتی است. فرم 482 مجوز تفتیش نیست، ولی در صورتی که سازمان اجازه بازرسی ندهد، FDA می تواند از مجوز تفتیش استفاده کند. هر مقام اجرایی فدرال می تواند درخواست فرم تفتیش از دادگاه فدرال داشته باشد.

باید توجه داشت، درحالیکه سابقا حوزه قضایی FDA فقط شامل تاسیسات موجود در US  بود، قانون نواوری و ایمنی سازمان غذا و داروی آمریکا 2012، این حوزه را به هر نوع نقض قانون FD&C بسط داد. بعلاوه، امروزه FDA در حال تصویب قانون بازرسی خارج از US می باشد. در ژانویه 2014، FDA بهمراه دیگر شرکای بین المللی خود، وارد آزمایش MDSAP (برنامه حسابرسی تک تجهیزات پزشکی) شد. FDA، گزارشات حسابرسی MDSAP را بعنوان جایگزینی برای بازرسیهای روتین سازمان خواهد پذیرفت.

بطور کلی، محدوده بازرسی به دلیل بازرسی و سابقه بازرسی محل بستگی دارد. یافته های حاصل از بازرسی، احتمالا به بسط بازرسی منجر شوند. هدف اصلی بازرسی، تعیین سازگاری شرکت با قوانین و مقررات اعمالی توسط FDA می باشد و سازمان آزادی عمل زیادی برای اجرای بازرسی خود دارد. شواهد نقض بدست آمده در طول بازرسی به اجرای اقدامات FDA منجر می شود.

حدود بازرسی

به هنگام بررسی و جمع آوری شواهد در طول بازرسی، حدود بر FDA اعمال می شوند. بطور کلی، FDA احتمالا نتواند موارد زیر را جمع آوری کند:

• اطلاعات قیمت گذاری و  مالی
• داده های پرسنل، باستثناء داده ضروری برای نشان دادن مجاز بودن کارکنان
• داده های فروش- باستثناء اطلاعات حمل و نقل
• داده هایی غیر از داده های مربوط به بازرسی FDA

تصاویر، ابزار دیگری هستند که FDA در طول بازرسی استفاده می کند. معلوم نیست که در صورت اعتراض شرکت، FDA می تواند عکاسی کند یا نه؛ با این حال، FDA به سیاست های شرکت در زمینه عکاسی باید احترام بگذارد؛ در صورتیکه بازرس نیازمند عکاسی باشد باید مجوز دادگاه کسب کند. در اینصورت شرکت به بازرس اجازه میدهد تا عکاسی نماید و آنها را با دقت ثبت کند.

FDA می تواند از شرکت درخواست خواندن و امضا یا گوش دادن به استشهاد در طول بازرسی یا پایان آن و تایید صحت آنها را نماید. این کار در اکثریت اقدامات اجرایی صورت می گیرد. FDA مسئولیت این کار را ندارد.

روشهای بازرسی

FDA از رویکرد سیستمی، برای تضمین مقررات سیستم های کیفیت و CGMP استفاده می کند. رویکرد سیستمی، به حوزه های قضایی اجازه می دهد تا از منابع محدود FDA استفاده کند. در طول بازرسی، سازمان برای تعیین اینکه آیا در وضعیت کنترل است یا نه، از سیستم های خاصی استفاده می کند. FDA به هفت سیستم توجه دارد – مسئولیت مدیریت، کنترل طراحی، اقدامات اصلاحی و بازدارنده (CAPA)، کنترل تولید و فرآوری، کنترل تغییرات اسناد، کنترل مطالب، کنترل تجهیزات و تاسیسات. سازمان همیشه بدنبال سیستم CAPA بوده و بسته به سطح بازرسی، به بررسی یکی از چندین زیرسیستم خواهد پرداخت.

در طول بازرسی، بازرس می تواند هر روز با مدیریت مسئول به بحث درباره یافته ها بپردازد. بازرس به بحث شفاهی و کتبی خواهد پرداخت. مشاهدات عمده در فرم FDA 483 ثبت خواهند شد.

فرم 483

در نتیجه بازرسی، بازرس می تواند یافته های مهم را بدست آورد. این مشاهدات زمانی صورت می گیرند که بازرس به این باور برسد در مورد غذا، دارو، تجهیزات یا لوازم آرایشی تغلبی صورت گرفته است.

مشاهدات فرم 483 بعد از بازرسی به مدیریت ارشد سایت ارائه می شوند. در این زمان شرکت می تواند موارد اشتباه را مشخص رده و هر نوع اقدام اصلاحی صورت گرفته را ذکر نماید. بازرس می تواند یادداشت هایی داشته باشد. این یادداشت برداری شامل: موارد اصلاحی ولی تایید نشده، موارد اصلاحی و تایید شده، مواردی که قول اصلاح آنها داده شده است و مواردی که تحت بررسی هستند. اطلاعاتی همچون چارچوب زمانی را نیز می توان وارد کرد. این تنها فرصت شرکت است که می تواند تغییراتی در فرم 483 اعمال نماید. در اتمام بازرسی، فرم را نمی توان تغییر داد.

وقتی شرکت ملاحظات 483 را بجا آورد، 15 روز کاری فرصت دارد تا بصورت کتبی به سازمان پاسخگو باشد. شرکت می تواند از این فرصت برای توضیح طرح خود و اقدامات صورت گرفته ای که نیازمند تکمیل هستند استفاده کند. در مواقعی که اقدامات اصلاحی شرکت زمانبر هستند، سازمان می تواند تمدید فرصت کند.

گزارشات بازرسی سازمان

گزارشات بازرسی سازمان (EIR) گزارش منتشره توسط FDA بعد از اتمام بازرسی می باشد. این گزارش به ارائه جزئیات دقیق، یافته های بازرسی و شواهد بدست آمده توسط FDA می پردازد. همچنین این گزارش شامل دلایل بازرسی، سابقه بازرسی سایت، اسناد تجارت بین کشوری، حوزه قضایی سازمان و هر نوع بحث با مدیریت می باشد. مواردی همچون تصاویر با کپی اسناد بدست آمده توسط بازرس ضمیمه EIR خواهد بود. EIR همچنین شامل نمونه های بدست آمده خواهد بود. این گزارش بهمراه فرم 483 را می توان در اقدامات اجرایی بکار برد.

به هنگام صدور EIR، EIR به طبقه بندی بازرسی بصورت NAI, VAI, OAI می پردازد. NAI نیازمند هیچ اقدام اضافی توسط شرکت یا FDA نیست و VAI نیازمند هیچ اقدام اضافی توسط FDA نخواهد بود، البته اگر شرکت اقدامات اصلاحی را انجام دهد. اگر EIR بصورت OAI طبقه بندی شود، نیاز به اقدامات اجرایی اضافی بوده و تاریخ بازرسی بعدی مشخص خواهد شد.

اجرای FDA

اجرای مدنی

با توجه به هدف اصلی FDA که حمایت از سلامت عمومی است، سازمان دارای ابزارهایی است که برای خروج کالا از جریان تجارت و مجازات عاملین بد قابل دسترسی می باشند. FDA برای حل مسائل پیش آمده، ترجیح می دهد با تولیدکننده وارد عمل شود. اجرای اداری، اولین اقدام FDA می باشد. این اجرا براساس قوانین و اساسنامه صورت می گیرد. جدول 39-1 برخی از متداولترین اشکال اجرای اداری را نشان می دهد.

FDA معمولا بعد از بازرسی میدانی، اقدامات بالا را انجام می دهد. همسویی با سازمان (CDRH, CBER, CDER) مورد نیاز است. برای اقدامات اجرایی شدیدتر، مشاوره با دفتر شورای اصلی لازم است.

 

 اجرای FDA را می توان به دو گروه تقسیم کرد: مدنی و کیفری. اجرای مدنی به آرایه وسیعی از ابزاری اشاره دارد که سازمان برای اطمینان از سازگاری با قواین و مقررات قابل اعمال دراختیار دارد.

اخطارنامه

سازمان شرکت هایی را ترجیح می دهد که داوطلبانه از قوانین پیروی می کنند. در مواقعی که ماهیت نقض قوانین ضرری برای سلامت عمومی ندارد، FDA به شرکت فرصت اقدامات اصلاحی فوری می دهد. FDA با صدور اخطارنامه اینکاررا انجام می دهد. اولا در صورتی که شرکت داوطلبانه اقدامات اصلاحی انجام دهد، معافیتی برای آنها وجود خواهد داشت و سازمان با ارسال اخطارنامه، فرصت اقدامات اصلاحی به شرکت می دهد.

هدف دوم، ارائه اخطار قبلی است. اخطار قبلی برای تحکیم موقعیت FDA در اقدامات اجرایی بعدی است. اخطارنامه ها فقط یک روش اخطار قبلی می باشند. روشهای دیگر عبارتند از: صدور فرم FDA 483 در پایان بازرسی، نامه فراخوانی، بحث بازرس FDA با مدیر درباره مشاهدات صورت گرفته یا دیگر بحث های ثبت شده با سازمان.

مکاتبات دیگر (نامه های بدون عنوان)

در مواردی که نقض قوانین، استانه قانونی لازم برای اخطارنامه را ندارند، از نامه های بدون عنوان استفاده می شود. این نوع نامه از اخطارنامه از این جهت متفاوت است که بدون عنوان است: شامل عبارتی نیست که نشان دهد در صورت عدم اصلاح خطاها، اقدامات اجرایی صورت خواهند گرفت؛ نیازمند پیگیری منطقه ای نیست و به جای دستور، خواستار پاسخ کتبی از شرکت در زمان معقول است. نامه بدون عنوان، بعنوان اخطار قبلی تلقی می شود و عدم رسیدگی به خطای ذکر شده دراین نامه، به صدور اخطارنامه منجر می شود.

فراخوانی

روشهای فراخوانی در فصل 21 ارائه شده اند. این بخش، به بررسی قدرت FDA در اجرای فراخوان می پردازد. تولیدکنندگان یا توزیع کنندگان در هر زمانی جهت اجرای تعهدات به صدور فراخوان می پردازند. FDA مسئولیت صدور فراخوان را دارد. FDA به اجرای فراخوان در زمینه نقض هایی می پردازد که به ریسک های سلامتی منجرمی شوند. FDA این مسئولیت را زمانی بعهده می گیرد که شرکت به فراخوان سازمان پاسخ ندهد.

مصادره

 FDA در مورد محصولات تغلبی یا بدبرند موضوع قانون FD&C اقدام به مصادره می نماید. مصادره با شکایت شاکی، کسب حکم جلب، هدایت مامورین به مصادره مواردی همچون دارو شروع می شود. در این روند، قابل توجه است که به کالا یا موارد مصادره شده، نام مدعی علیه داده می شود تا اقدامات قضایی صورت گیرد. برای اینکه FDA مسئولیت خود در این زمینه را بجا آورد، باید با وزارت دادگستری کار کند.

FDA به طبقه بندی انواع مصادرات می پردازد- مصادره باز و انبوه، مصادره چندگانه و مصادره خاص می پردازد. مصادره های انبوه و باز زمانی روی می دهند که سازمان تمام محصولات مبتنی بر FDA را به خاطر نگهداری محصول در یک محیط همچون شرایط غیربهداشتی یا تولید تحت شرایط مشابه، مصادره نماید. مصادره چندگانه زمانی روی می دهد که FDA محصول مشابه را در بیش از یک منطقه قانونی مصادره کند تا از توزیع محصول خاطی جلوگیری نماید. در نهایت، مصادره خاص، شامل مصادره چندین کالا در یک محل می باشد.

به محض اینکه محصولی مصادره شد، FDA سه گزینه برای آن ارائه می دهد. اولا، مدعی می تواند کاری انجام ندهد. تاثیر اینکار این است که سازمان تحت حکم پیش فرض، وارد قضاوت پیش فرض، محکومیت یا تخریب می شود. این حکم معمولا بعد از مدت معین (معمولا 30 روز) ارائه می شود.

گزینه بعدی، حکم محکومیت تراضی است. بعد از ادعا نسبت به یک دارایی مصادره شده، مدعی می تواند نسبت به حکم تراضی موافقت نماید. در اینصورت نیاز به یک ضمانت خواهد بود و اگر شرکت مجددا نقض کند، این ضمانت کلا توقیف خواهد شد.

در نهایت، مدعی می تواند شکایت کرده و در عرض 20 روز پاسخ داده و تمام یا بخشی از ادعاهای دولت را تکذیب نماید. این نیز بصورت دادگاه مدنی نرمال صورت رفته و تصمیم نهایی توسط دادگاه و با توجه به پرونده تعیین خواهد شد.

حکم بازداشت

FDA می تواند بدنبال نقض قانون FD&C یا مقررات توسط شرکت، خواستار حکم بازداشت باشد. حکم بازداشت، به معنی دادرسی جهت توقف نقض قانون می باشد. این کار به معنی جلوگیری شرکت از توزیع محصولات می باشد. FDA از این حکم برای هر نوع شکست در توافقات استفاده خواهد کرد. براساس دستورالعمل رویکردهای قانونی، FDA به چندین سناریو توجه دارد. اولا، تعیین می شود که آیا ریسک قطعی برای سلامت مصرف کنندگان وجود دارد یا نه. حکم بازداشت در صورتی محتمل تر خواهد بود که FDA فراخوان داده و شرکت آن را رد کرده باشد. شرکتهایی با عدم سازگاری دائمی و مکرر، با این حکم مواجه می شوند.

FDA در تلاش برای بازداری یک شرکت از توزیع محصولات ناقض قانون، سه راه دارد: سازمان می تواند خواستار حکم TRO (حکم محدودیت موقت)، حکم باشداشت مقدماتی و یا حکم بازداشت دائمی باشد. TRO برای کنترل فوری است. بطور موقت توزیع محصول را متوقف کرده و از شرکت می خواهد تا 10 روز شواهد مربوط به عدم ناسازگاری را جمع آوری کند. در مواردی که سازمان تشخیص دهد نیاز به کنترل فوری محصول جهت حمایت از بهداشت عمومی است، از این روش استفاده می کند.

بدون TRO، سازمان می تواند از حکم بازداشت موقت استفاده کند. تا زمان حل مشکل این حکم به جای خود باقیست. حکم بازداشت مقدماتی، براساس روند دادگاه نرمال پیش می رود.

در نهایت FDA می تواند از حکم بازداشت دائمی استفاده کند. براساس توافق، شرکت بطور دائمی از توزیع یک محصول محروم می شود. بعد از صدور حکم، شرکت از توزیع محصولات مورد نظر برای همیشه منع می شود.

FDA از حکم بازداشت در مواردی استفاده می کند که اخطارهای متعدد به بهبود یا اصلاح منجر نشود. برای این احکام نیاز به شواهد است و به موقع بودن درخواست FDA، براساس رای دادگاه می باشد.

جرایم نقدی مدنی

جرایم نقدی مدنی (CMP) براساس بخش FD&C و قانون خدمات بهداشت عمومی می باشند. CMPها را می توان برای دلایل مختلف از جمله موارد زیر ارزیابی کرد: تبلیغ گمراه کننده، تخریب اسناد لازم، تسلیم اطلاعات آزمایشگاهی بالینی گمراه کننده، تسلیم اطلاعات کذب به FDA. حداکثر جرایم فعلی را می توان در جداول 21 CFR 17.2 یافت.

سفارش ترجمه تخصصی رشته داروسازی

صلب صلاحیت محققین بالینی

FDA قدرت و مسئولیت بازداری یک محقق از مشارکت در مطالعات بالینی را دارد. اگر FDA براساس بازرسی BIMO (کنترل تحقیقات زیستی) نشان دهد که یک محقق یا محقق- اسپانسر از مقررات و شرایط شیوه بالینی خوب نمی تواند پیروی کند، CDRH, CBER, CDER می توانند اخطار کتبی به محقق ارائه دهند. سپس به محقق فرصت ارائه توضیحات داده می شود. در صورتی که محقق قادر به ارائه ادله منطقی نباشد، کار وی متوقف و رد صلاحیت می شود. رد صلاحیت محقق، باعث بازداری وی از کارهای تحقیقی براساس FDA در زمینه دارو، بیولوژک، تجهیزات، داروهای حیوانی جدید، غذا و مکمل های رژیمی می شود. در صورت ارائه تضمین های کافی از جانب محقق، مجددا FDA محقق را به کار خود باز می گرداند.

محرومیت

در صورتی که شرکتها و افراد نسبت به محصولات دارویی معین تخلفاتی انجام دهند، FDA برای ممانعت یا قدغن کردن آنها از صنایع داروسازی دارای اختیار قانونی است. وقتی افراد مستحق حکم محرومیت شدند، دیگر قادر به کار در زمینه محصولات دارویی نخواهند بود. در مواردی که فرد به خاطر تغلب در داروی تایید شده دچار محرومیت شده باشد، جرایم نقدی مدنی نیز قابل اعمال هستند (21USC 355a- 335c).

سازمانهای دیگر

FDA به اجرای اساسنامه و مقررات تحت قانون FD&C می پردازد. با این حال، دیگر سازمانها دارای مسئولیت اجرای اقدامات مرتبط با شرکتها و محصولاتی هستند که توسط FDA نادیده گرفته شده اند. برای مثال، کمیسیون ایمنی محصولات مشتریان، مقررات بسته بندی مناسب با کودکان را ارائه می دهد. کمیسیون ارز و اوراق بهادار در صورتی اقدام می کند که مطالب قدیمی FDA برای سرمایه گذاران گمراه کننده باشند. کمیسیون تجارت فدرال، مقررات تبلیغات فرابورس را برای غذا، دارو، لوازم آرایشی و تجهیزات ارائه می دهد. بعلاوه، سازمانهای دولتی نیز اقداماتی در جهت اجرای مقررات و اساسنامه های کشوری انجام می دهند.

نتیجه گیری

FDA دارای مرجع قانونی است که آزادی اجرای قوانین و مقرراتی را دارد که مسئول آنها می باشد. شاید مهمترین سلاح آن، بازرسی می باشد. این قدرت به FDA اجازه می دهد تا به بازرسی سازگاری شرکت پرداخته و فرصت بررسی تسهیلات، اسناد و پرسنل را به سازمان می دهد. FDA به بازرسی می پردازد تا از سلامت عمومی حمایت کند. سابقه بازرسی محل، صنایع و محصولات در بین عوامل دیگر، نوع بازرسی و عمق بازرسی اجرایی را تعیین خواهد کرد.

شرکتها باید یادآوری کنند که قدرت سازمان در بازرسی نامحدود نبوده و باید این محدودیت ها را درک کنند. ارائه شیوه ها و سیاست های قدرتمند برای کارکنان مسئول بازرسی FDA و اطمینان از آموزش صحیح  کارکنان، در بازرسی یکنواخت مشارکت خواهند داشت. شرکتهایی که قادر به سازگاری داوطلبانه با قانون FD&C و مقررات مربوطه نیستند، می توانند با اقدامات اجرایی مواجه شوند. FDA با کمک دیگر سازمانهای فدرال همچون وزارت دادگستری، می تواند محصولات ناقض قوانین را احاطه کرده یا شرکت را از توزیع محصولات تقلبی یا بد برند بازدارند. با این حال، صرفنظر از قدرت، FDA از شرکتها انتظار سازگاری داوطلبانه با مقررات و اجرای اقدامات فعالانه جهت حفظ یکپارچگی محصولات را دارد.