مقاله محتوا و سازماندهی برنامه درسی
مبانی برنامه درسی
مبانی برنامه درسی آن دسته از اصول اصلی هستند که بر محتوا و سازماندهی برنامه درسی تأثیر می گذارند. مبانی برنامه درسی اغلب در مقالات منبع یا تعیین کننده برنامه درسی نیز گفته می شوند.
اگرچه حوزه های دقیق موجود در اصطلاح "مبانی" هنوز توسط متخصصین مورد بحث است ، اما اکثریت موافقند که برخی از حوزه های زیر باید در نظر گرفته شوند.
دانش. فلسفه و ماهیت دانش. فلسفه و فرضیات البته تمام زمینه های بنیادی را تقویت می کنند. اما فرضیات اساسی در مورد فلسفه و ماهیت دانش بخصوص از نظر دانش و یادگیری در نقش برنامه های درسی مرتبط و تأثیرگذار هستند. اهداف و محتوای برنامه درسی بسیار متفاوت است ، به عنوان مثال ، به اینکه آیا فرد معتقد است دانش "واقعی" در "دنیای واقعی" وجود دارد یا اینکه آیا دانش "واقعی" در داخل است ، در درون شکافهای ذهنی فرد قرار دارد. در حالت اول ، این برنامه درسی بر فعالیتهایی متمرکز خواهد بود که به مطالعات عینی یا "علمی" و یادگیری ایده ها و مفاهیم ثابت و عینی بپردازد. در حالت دوم ، این برنامه درسی بر مطالعات نمادین و استعاره ای ، مانند ادبیات و هنر تأکید می کند. ماهیت دانش اغلب در مقالات به عنوان معرفت شناسی یاد می شود: این حوزه بنیادی و پیامدهای آن در برنامه درسی با جزئیات بیشتر در فصل های 5 و 6 بحث می شود.
جامعه و فرهنگ: از آنجا که مدارس توسط گروه های اجتماعی برای تأمین بقای میراث فرهنگی اختراع شده اند ، جای تعجب نیست که جامعه و فرهنگ آن تأثیر فراوانی در برنامه درسی داشته باشند. فرضیات ، ارزشها و ایده های سنتی و غالباً ناخودآگاه در مورد آنچه مهم یا بی اهمیت ، خوب یا بد است ، به اهداف برنامه درسی ، محتوا و فعالیتهای یادگیری تفسیر می شوند. ممکن است با بررسی و مقایسه براش و کتابهای درسی آمریکایی که با انقلاب آمریکا سروکار دارند ، تصوری از تأثیر فرهنگ در برنامه درسی حاصل شود. نه تنها اهداف و محتوای متون متفاوت خواهد بود ، بلکه برجستگی و اهمیت برجسته رویداد به خودی خود در متون آمریکایی بسیار بیشتر تمایل خواهد داشت ، فصول 7 و 8 تحلیلی گسترده از روابط جامعه و فرهنگ با برنامه درسی را ارائه می دهند.
فرد. ماهیت ارگانیسم انسانی فردی حداقل در دو سطح برنامه درسی را تحت تأثیر قرار می دهد. اول ، ماهیت بیولوژیکی محدودیت های خاصی را در محتوا و سازمان برنامه درسی قرار می دهد که فقط می تواند چیزی را که ژن هایش به او امکان یادگیری می دهد را بیاموزد.
بنابراین ، برنامه درسی با هدف آموزش دانش آموزان بدون پیشرفت با وسایل مکانیکی یا یادگیری زبان چینی در یک هفته ، محکوم به شکست خواهد بود. دوم و مهمتر از این ، درک فلسفی انسان از ماهیت خودش تأثیر چشمگیری در برنامه درسی نخواهد داشت. به عنوان مثال ، مفاهیم مربوط به خوبی های ذاتی یا بد بودن انسان بر برنامه درسی تأثیر می گذارد. اگر انسان به عنوان ذاتاً خوب تلقی شود ، احتمالاً برنامه درسی به فراگیران امکان ادامه تحصیل را می دهد. اما اگر انسان به عنوان ذاتاً شر (مانند آموزه کالوینیستی) درک شود ، برنامه درسی بسیار تاکید شده و حتی اجباری خواهد بود. فرد به عنوان یک تأثیر اساسی در فصل های 9 و 10 مورد بحث قرار می گیرد.
347
تئوری یادگیری. مفاهیم مربوط به نحوه یادگیری بشر بر 11 شکل برنامه درسی تأثیر می گذارد ، به عنوان مثال نظریه قرن نوزدهم (تحت عنوان "روانشناسی دانشکده") که ذهن شبیه عضله است و قدرت خود را از طریق فعالیت ذهنی توسعه می دهد منجر به برنامه های درسی شد که بر تمرین در موضوعات دشوار آکادمیک مانند لاتین و ریاضیات تأکید دارد. یکی دیگر از نظریه های رایج در مورد یادگیری بدین شرح عنوان شده است که افراد "با انجام کار یاد می گیرند" این دیدگاه در برنامه های درسی رخ داد که مشکلات و «مواد اولیه» را برای دانش آموزان به وجود آورد و آنها را ملزم به «کشف» دانش و مهارت کرد. بحث کامل درباره تأثیر نظریه یادگیری بر برنامه درسی در فصل های 11 و 12 ارائه می شود.
برنامه درسی ، مواردی که در زمینه هایی مانند مبانی برنامه درسی ، تدوین برنامه درسی ، تعیین هدف ، محتوای برنامه درسی و ارزیابی برنامه درسی قرار دارند چه فرد فرضیات و دلیل منطقی زیربنای برنامه بوچامپ برای سازماندهی نظریه ها را بپذیرد یا خیر نسبت به اینکه او مدلی را ارائه کرده است که کارکردها برای اهداف فعلی ما کافی باشد از اهمیت کمتری برخوردار است.
