نمونه ترجمه تخصصی بیماری های مرتبط با نواحی شهری: بیماری های کاندید، عوامل خطر زیست محیطی و یک مسیر رو به جلو

سابقه: شهرها بیش از نیمی از جمعیت جهان را به خود اختصاص داده اند و انتظار می رود که این رقم تا اواسط این قرن به 70 درصد افزایش یابد. محیط شهری به شدت متفاوت از محیطی است که انسان ها در آن تکامل پیدا کرده اند و این محیط اثرات بالقوه و مهمی بر سلامت انسان دارد. با افزایش شهرنشینی میزان بیماری های آلرژیک، التهابی و خودایمنی نیز افزایش یافته و نرخ بروز این بیماری ها در کشورهای شهرنشین جهان بیشتر مشاهده می شود که همین امر منجر به بیان این فرضیه شده که شهرها وقوع این بیماری ها را افزایش می دهند. با این حال، هیچ مطالعه ای وجود ندارد که نحوه ی ارتباط این بیماری ها با شهرنشینی و ویژگی های شهری که وقوع بیماری را افزایش می دهند، مورد تاکید قرار دهد.

سفارش ترجمه تخصصی پزشکی

 

اهداف: این مطالعه به منظور درک "بیماری های مرتبط با شهرنشینی" و کشف ویژگی های متداول و قابل تغییر شهرهایی که ممکن است محرک این روابط باشند، انجام شد.

روش ها: ما در این مطالعه بر روی هر نوع بیماری که مرتبط با شهرنشینی و به ویژه مرتبط با جوامع شهری امروزی است، متمرکز شده ایم. با استفاده از حوزه های متنوع سلامت به بررسی شواهد روابط و محرک های شهرنشینی می پردازیم.

بحث: در این مطالعه به روابط شهرنشینی با بیماری های آلرژیک، خودایمنی، التهابی، سبک زندگی و عفونی پی برده شد. برخی بیماری ها (مانند چاقی و دیابت ها) روابط پیچیده ای با شهرنشینی دارند که هنوز به خوبی به این روابط پی برده نشده است. روابط برخی بیماری های دیگر (مانند آلرژیک و آسم) با شهرنشینی و مکانیزم های محرک این روابط بهتر درک شده است. تعجب آور نیست که، آلودگی هوا یکی از ویژگی های شهری بوده که ارتباط مستقیمی با بروز این بیماری ها دارد.

دیگر عوامل خطر شناسایی شده در شهرها به طور گسترده شناسایی نشده است: مواجهه با میکروب ها و جدا شدن از میکروبیوم های محیطی، کمبود ویتامین D، آلودگی صوتی و نور و یک جمعیت گذرا، پرازدحام و فقیر. با این حال، پیچیدگی ها و احتیاط بسیاری در رابطه با این روابط مورد بررسی قرار گرفته و ما در این مطالعه به بررسی شکاف های دانش فعلی و شیوه های مناسب پر کردن این شکاف ها می پردازیم. شناسایی بیماری های مرتبط با شهرنشینی و محرک های بروز این بیماری ها به ما این امکان را می دهد تا خود را برای مقابله با این بیماری ها در آینده آماده کنیم و شهرهای سالمی را ایجاد کنیم که هزینه ی وقع این بیماری ها را کاهش دهد.

1. مقدمه

از زمان ظهور کشاورزی، جامعه ی بشری به طور فزاینده ای در جوامع با تراکم بالا ساکن شده است. این شهرها با ترکیبی از زندگی، کار و محیط های تجاری یکی از ویژگی های بارز تمدن مدرن است. اگرچه مدت هاست که شهرها قطب تجارت و دولت بوده اند، اما ویژگی و اهمیت آن ها به طور چشمگیری در قرن های اخیر و با شروع انقلاب صنعتی تغییر کرده است. امروزه، اکثر مردم در شهرها زندگی می کنند و این روند شهرنشینی در قرن بیست و یکم به شدت ادامه دارد. ساکنان شهرها در یک محیط بسیار مصنوعی زندگی می کنند و از دنیای طبیعی جدا شده اند و از محیط زیست اطراف تکامل بشر به دور می باشند. در این رابطه، درک اثرات شهرنشینی بر سلامت انسان از اهمیت خاصی برخوردار است.

شهرها به لحاظ زمانی و مکانی پویا هستند و بنابراین، با چالش هایی در زمینه ی سلامتی روبرو هستند. در اواسط دهه 1300 در اروپا، شهرها یک مکان خطرناک برای زندگی بودند، شروع بیماری همچون طاعون، خشونت و جنایت جوامع شهرها را در آن دوران نابود کرد. امروزه، بسیاری از شهرهای در حال توسعه و مناطق فقیر نشین در شهرهای توسعه یافته، هنوز هم با چالش های مشابهی روبرو می باشند. در کشورهای توسعه یافته با مقررات خاص، حفظ کیفیت آب و هوا، سیستم های بهداشتی، لوله کشی داخلی و سیستم حرارت دهی بدون دود باعث رفع برخی معظلات تاریخی در شهرها شده است. اشتغال، درآمد و کیفیت و دسترسی به مراقبت بهداشتی در مناطق شهری نسبت به مناطق شهری بالاتر بوده و همین امر منجر به مزیت بهداشت شهری برای ساکنان این مناطق در کشورهای توسعه یافته شده است (AIHW، 2017، ابراهاردت و همکاران، 2001، ماینیوس و کوهرز، 1995، مورگان، 2002، سازمان جهانی بهداشت و متروپولیس، 2014). به عنوان مثال، در استرالیا، افراد ساکن در نواحی روستایی دارای امید به زندگی کمتر، نرخ بالاتر بیماری، صدمات و خودکشی و دسترسی ضعیف تر به خدمات بهداشتی می باشند (AIHW، 2017).

این اختلاف در بهداشت در نواحی شهری – روستایی ممکن است تاحدی به دلیل عوامل خطر رفتاری مرتبط با فرهنگ بهداشت محلی باشد (هارتلی، 2004). به عنوان مثال، استرالیایی های روستا نشین بیشتر در معرض استعمال دخانیات، ورزش ناکافی و نوشیدن الکل در مقایسه با ساکنان شهری قرار دارند (AIHW، 2017). اما بعد از برآورد عوامل خطر اجتماعی اقتصادی و رفتاری، مشخص شد که شیوع برخی بیماری ها در مناطق شهری بالاتر بوده و همین امر پیشنهاد می دهد که محیط فیزیکی شهرها می تواند به عنوان عاملی در جهت افزایش توسعه ی برخی بیماری های مزمن عمل کند. ویژگی های شهرنشینی (تغییر کاربرد اراضی، رشد جمعیت و تغییر رفتارهای اجتماعی) نیز به عنوان محرک های ظهور بیماری شناسایی گردید (جونز و همکاران، 2008، وایس و میکائیل، 2004، وولهوز و گوتاگ – سیکوریا، 2005). با وجود پیشرفت های چشمگیر در حوزه ی سلامت عمومی، هنوز هم یک چهارم مرگ و میر کودکان در جهان به دلیل شرایط محیطی ضعیف اتفاق می افتد (سازمان جهانی بهداشت، 2018). اصلاح محیط فیزیکی شهری از طریق به کار گیری سیاست ها و قوانین راحت تر از رفتار مردمی بوده، بنابراین، درک چگونگی تاثیر محیط شهری بر سلامت انسان می تواند منجر به کسب دستاوردهای قابل توجهی در حوزه ی سلامت عمومی گردد.

در حالی که، چندین مقاله مهم به بررسی شیوه های تاثیر محیط شهری بر سلامت بشر پرداخته است (فرودنبرگ و همکاران، 2006، گالا و همکاران، 2005، گالا و والهو، 2005، والهو و همکاران، 2007، والهو و گالا، 2003، 2003)، اما هیچ یک از این مقالات به صراحت، بیماری های مرتبط با نواحی شهری (UADs) را شناسایی نکرده اند. احتمالا این امر به دلیل تنوع گسترده در میان شهرها بوده که همین مساله شناسایی UADs را با چالش هایی روبرو ساخته است. بیش از 1000 کلان شهر با هدف تبدیل شدن به "شهرهای سالم" موافقت کردند (سازمان جهانی بهداشت، 2018). با این حال، چنین هدف ارزشمندی بدون شناسایی شیوه های تضعیف سلامت انسان در شهرها با شکست مواجه خواهد شد.

در این مقاله، ما به شناسایی بیماری های مربوط به نواحی شهری پرداختیم و این کار را با بررسی مهم ترین بیماری های عصر خودمان شروع کردیم. بر روی بیماری هایی که (a) همزمان با شهرنشینی افزایش می یابند یا (b) به نوعی به طور مستقیم مرتبط با شهرنشینی هستند، متمرکز شدیم. ما در این مسیر، از تخصص حوزه های مختلف بهداشتی جهت بررسی شواهد مربوط به ارتباط شهر با این بیماری ها و مکانیزم های محرک این روابط استفاده کردیم. برخی ویژگی های مهم شهرها که مرتبط با این بیماری ها بود از جمله برخی بیماری های شناخته شده، محرک هایی مانند آلودگی هوا و برخی محرک های جالب، اما کمتر شناخته شده (مانند تغییر مواجهه با میکروبیوم های محیطی) را نیز بررسی کردیم. شکاف های تحقیقاتی را برجسته کردیم و روش های مهمی را برای پرکردن این شکاف ها به کار گرفتیم. در مطلب تکمیلی، ما به ارائه ی یک بررسی و توصیف عمیق هر یک از این بیماری ها، از جمله اطلاعات / شواهد بیشتر مربوط به مقایسه ی نواحی شهری – روستایی و همچنین عوامل بالقوه ای که ممکن است این ارتباط شهر و بیماری را مبهوم سازد، پرداختیم. این مقاله با هدف بررسی گسترده ی UADs و محرک های آن ها به منظور پیش بینی بهتر هزینه های بهداشت جهانی، آگاهی از سیستم و سیاست های سیستم بهداشت و راهنمایی جهت طراحی شهرهای ایده آل نگارش شد.

1. بیماری های مرتبط با نواحی شهری: این بیماری ها کدام است و کدام یک از آن ها تاکنون مورد بررسی قرار گرفته است.

در این جا، به تعریف UADs می پردازیم: هر نوع بیماری که شیوه و یا شدت آن به دلیل زندگی در نواحی شهری و یا رشد شهرها رخ می دهد و انتظار می رود که به واسطه ی روند شهرنشینی در آینده، شیوع این بیماری ها نیز افزایش یابد. در این مقاله، به بررسی بیماری های اختلال در عملکرد سیستم ایمنی (مانند آلرژی، آسم و بیماری های خودایمنی)، بیماری های غیرواگیر دار مربوط به سبک زندگی (مانند بیماری قلبی عروقی، چاقی و غیره) و بیماری های عفونی (مانند عفونت های سیستم تنفسی) که مهم ترین بیماری های جهانی هستند، می پردازیم. روابط و عوامل خطر مربوط به بیماری های شهری در شکل 2 نشان داده شده و جزئیات بیشتر در رابطه با این بیماری ها و مباحث مربوط به روابط شهرها با برخی بیماری ها در بخش تکمیلی این مقاله ارائه شده است.

2. آلرژی و آسم

اولین بیماری مرتبط با نواحی شهری در دهه 1870، آسم آلرژیک و تب یونجه (زکام) بود (بلاکلی، 1873). این مساله یک فرضیه بهداشتی ارائه کرد و پیشنهاد داد که مواجهه با عفونت های دوران کودکی می تواند به پیشگیری از بروز آلرژی کمک کند (استارچان، 1989). از آن زمان به بعد، میزان بیماری های آلرژیک و خودایمنی به ویژه در کشورهای توسعه یافته و مناطق شهری شلوغ افزایش یافت (آشر و همکاران، 2006). به عنوان مثال، در آمریکا، بررسی سال های 2005 تا 2006 بر روی کودکان نشان داد که 45 درصد این کودکان حداقل به یک نوع ماده حساسیت زا، حساس هستند (سالو و همکاران، 2014).

میزان شیوع آلرژی در جهان متنوع بوده و در کشورهای توسعه یافته و شهری بالاتر است (آیت – خالد و همکاران، 2009، دکرس و همکاران، 2012). آلرژی مرتبط با تعداد زیادی متغیرهای زیست محیطی از جمله مواجهه با آلرژن ها (مواد حساسیت زا) (کایم و همکاران، 2002، پاتس – مایلز و همکاران، 1995، یماندبرهان و همکاران، 1997)، آلودگی (میاموتو، 1997)، سموم (اندوتوکسین ها) (پرازانسکی و همکاران، 2006) یا عدم مواجهه با انواعی از میکروب های زیست محیطی (هانتلا و همکاران، 2013، هیریک و میوتیوس، 2012) می باشد. بیماری های آلرژیک اغلب مرتبط با توسعه ی اقتصادی و شهرنشینی بوده و سه فرضیه ی مهم (فرضیه بهداشت، فرضیه دوستان قدیمی و فرضیه تنوع زیستی) در این رابطه مطرح شده است.

آسم یک بیماری التهابی مزمن دستگاه تنفسی بوده که سالانه تقریبا 235 میلیون نفر به آن مبتلا می شوند (سازمان جهانی بهداشت، 2017). در حالی که علل اساسی بروز آسم احتمالا متفاوت است (هولگات و همکاران، 2015)، اما آتوپی (آلرژی) مهم ترین عامل خطر برای بروز این بیماری به ویژه در کشورهای توسعه یافته می باشد (واینمار و همکاران، 2007). بنابراین، در حالی که آسم تاحد زیادی یک نوع بیماری ارثی است، اما محیط نیز می تواند محرک مهمی در بیان علائم این بیماری باشد.

بعد از بررسی های صورت گرفته در رابطه با تاثیر قوی عوامل اجتماعی – اقتصادی در شیوع آسم، دو عامل مهم زیست محیطی وجود دارد که شیب شیوع آسم از مناطق شهری به روستایی را توضیح می دهد که شامل آلودگی هوا و مواجهه با میکروب ها در اوایل زندگی می باشد. آلودگی هوا ناشی از منابع احتراق که معمولا در سطوح بسیار بالاتری در محیط های شهری مشاهده می شود، به عنوان یک عامل خطر برای توسعه و تشدید آسم در نظر گرفته می شود (گوارینری و بالمس، 2014). مواجهه با جوامع میکروبی متنوع در اوایل زندگی مانند میکروب هایی که در محیط های کشاورزی روستایی زندگی می کنند، نیز می تواند مانع از بروز آسم گردد (اگی و همکاران، 2011، مک نایل و همکاران، 2013، استین و همکاران، 2016).

2.2: بیماری های خودایمنی و التهابی

ارتباط بین بیماری های خودایمنی و اصول بهداشتی اولین بار در سال 1966 با مشاهده ی ارتباط بین اسکلروز مولتیپلکس (ام اس) و بهداشت در شهرها مشاهده شد (لوبتیس و همکاران، 1966). اخیرا، فرضیه ی تنوع زیستی پیشنهاد می کند که افزایش بیماری های التهابی (از جمله بیماری های خودایمنی و سرطان) نتیجه ی کاهش مواجهه با انواعی از میکروب ها در اوایل زندگی می باشد (هانتلا و همکاران، 2013). احتمالا، این عدم ارتباط بین انسان ها و جوامع میکروبی زیست محیطی متنوع در نواحی شهری بیشتر است (هانسکی و همکاران، 2012، روکولانین و همکاران، 2015، اچنور و همکاران، 2014). روند اخیر افزایش شهرنشینی و بیماری های خودایمنی و التهابی، به ویژه در کشورهای توسعه یافته، به صورت تصادفی از این فرضیه حمایت می کند (هاتلا و همکاران، 2013، لیتنین و همکاران، 2011). در این مقاله، ما بر روی بیماری ام اس، یک بیماری مزمن و خود ایمن از سیستم عصبی مرکزی و بیماری التهاب روده (IBD)، مجموعه ای از بیماری های مربوط به التهاب دستگاه گوارش متمرکز می شویم. هر دوی این بیماری ها دارای مولفه های ژنتیکی مهم و واسطه های محیطی قوی می باشند.

به نظر می رسد که عوامل خطر محیطی مهم برای بیماری ام اس، سطوح ویتامین D (که به توضیح شیب عرض جغرافیایی مشاهده شده کمک می کند)، استعمال سیگار و مواجهه با انگل (ارتباط اولیه با بهداشت را توضیح می دهد، کوک و همکاران، 2013) می باشد. طی چند دهه گذشته، نرخ بروز بیماری ام اس در کشورهای توسعه یافته و مناطق شهری نسبت به کشورهای در حال توسعه و روستایی افزایش بیشتری داشته، اما شواهد مربوط به ارتباط با شهرها، متناقض است. شواهد اخیر، نقش کلیدی میکروبیوم روده در تعدیل علائم بیماری ام اس را مشخص کرده است (برر و همکاران، 2017، ککانویست و همکاران، 2017، مایاک و همکاران، 2015).

بیماری التهاب روده (IBD) که شایع ترین آن ها  بیماری کرون (CD) و کولیت زخمی (UC) است، با نرخ بالاتری در جوامع غربی شیوع دارد (مانند آمریکا، استرالیا، کانادا، اروپا). با این حال، کشورهای با شیوع پایین این بیماری مانند هند و چین نیز طی سال های اخیر شاهد رشد این بیماری بوده اند که اهمیت عوامل محیطی در این رابطه به تایید رسیده است (ریوکس و همکاران). علت بروز بیماری های التهابی روده حول چهار فاکتور پیچیده و متقابل می چرخد: زمینه ی ژنتیکی، تغییر عملکرد سیستم ایمنی روده، ناترازشدن همزیستی (یا عدم تعادل) میکروبیوتای روده و عوامل محیطی که چرخه ی التهاب روده را تحریک می کنند (آنتاکارشان، 2015، کاپلان، 2015، روسنفلد و برسلر، 2012). بین هر بیماری های CD و UC با مصرف آب لوله کشی، تماس با حیوانات مزرعه و مواجهه با آفات در دوران کودکی ارتباط وجود دارد (برسنتین و همکاران، 2006).