نمونه ترجمه تخصصی رشته روانشناسی

ترجمه تخصصی روانشناسی

در نقاشی، او دو شخص را با رنگ نارنجی مشخص کرده بود و نکات تحسین برانگیزی کنار این دو نوشته بود. در داستان مکتوب، راوی، هیچ چیزی بیشتر از این جملات ننوشته بود. در حالی که در حال قدم زدن و جستجو برای یک کلاس درس بودم، با  افرادی مواجه شدم که آن ها را میشناختم و برای صحبت کردن با آن ها ایستادم. ظاهرا پیدا کردن دو شخص آشنا برای صحبت کردن، برای راوی بسیار معنادار بوده است اما نمی توانسته آن را در کلمات توضیح دهد و این کار را به صورت نقاشی انجام داده است. در یک نقاشی، تصویری از یک شخص، با یک شی زیر بغلش، مشاهده می شود. این که آن شی چیست، بسیار دشوار بود اما در داستان مکتوب گفته شده که یک برچسب قیمت است که پس از خریدن ژاکت، آن جا باقی مانده است. این مثال ها نشان می دهند که نقاشی و داستان مکتوب، مکمل یکدیگر هستند.

سفارش ترجمه تخصصی رشته روانشناسی

سخنران ها به گونه ای به عنوان عوامل معنادار احساس شدند که در داستان های بصری، نشان داده شدند. از یک طرف، آن ها دور و بدون صورت بودند و از طرف دیگر، توسط اسم و صورتشان آن ها را می شناختیم. علاوه بر آن، روشی که سخنرانی ها، به عنوان سخنرانی های دانشگاهی بود، از آن چه دانش آموزان به آن عادت داشتند، متفاوت بود (شکل3).

پس از تنها یافتن خود در یک محیط ناشناخته و توجه به عوامل خاص، دانش آموزان شروع با یافتن جایگاهشان در میان سایر دانش آموزان کردند. آن ها این کار را ابتدا با یافتن یک دوست و پس از آن، یک گروه، برای محلق شدن به آن انجام دادند

روابط (رویدادها):

هنگامی که دانش آموزان وارد محیط دانشگاه شدند با افراد ناآشنای بسیاری مواجه شدند که همگی تنها بودند و هیچ ارتباطی با یکدیگر نداشتند. نقاشی ها نشان می دهند که این پدیده به عنوان یک پدیده ترسناک تجربه شده است (در شکل موجود در زیرطبقه بدون ارتباط می توانید آن را ببینید). احساس این که شما شخصی غریبه و تنها هستید، در نقاشیها به اندازه داستان ها، خوب نشان داده شده است. دانش آموزان جوان، به حضور در کلاس ها و گروه ها و داشتن دوست عادت دارند. نقاشی و داستان نشان می دهد که یافتن دوستی برای صحبت کردن، در اولین برخورد در محیط دانشگاه، چه قدر مهم است. از آن پس، تبدیل شدن به عضوی از گروه، حائز اهمیت فراوانی است. پیکان های دو جهته در نقاشی، تعامل میان عوامل را نشان می دهد و صورت های خندان نشان می دهد که دانش آموزان شروع به شناختن یکدیگر  کرده اند. شکل 4 روابط یا ساخت روابط که در داستان های بصری مشاهده می شوند را به طور خلاصه نشان می دهد

سفارش ترجمه تخصصی رشته روانشناسی

 

اولین برخورد با محیط دانشگاه، به طور مرسوم با احساسات خاص و ایده ای درباره فرهنگ دانشگاه تموم شد

اتمسفر/احساسات (نتیجه گیری):

دانش آموزان به این نتیجه رسیدند که در برخورد اول، با محیط دانشگاه، احساس هیجان داشتند اما در آخر روز احساس آرامش کردند. آن ها دوست پیدا کردند و تا حدودی با محیط دانشگاه آشناتر شدند و علاوه بر آن، درباره فرهنگ دانشگاهی ای که داشتند هیجان زده بودند. این احساسات خوب، در نقاشی ها نشان داده شده است. برای مثال با یک قلب و فرهنگ دانشگاه (مطالعه سخت)،  به عنوان یک کتاب ضخیم نشان داده شده است (شکل5)

از داستان های بصری می توانیم داستانی را بنویسیم که 10 داستان را در 1 داستان خلاصه می کند. چگونه دانش آموزان برخورد اول با محیط دانشگاه را ایجاد می کنند؟ اشخاص اغلب، رخدادهایی را به یاد می آورند که تا حدودی برای آن ها معنادار بوده است. واضح است که برخورد مرتبه اول، برای دانش آموزان بسیار معنادار است زیرا حتی پس از بازه نسبتا طولانی ای از زمان (3 سال) می توانستند آب و هوای آن روز را به یاد بیاورند (به خصوص در صورتی که آب و هوا در آن روز، استثنایی بود-بارانی و آفتابی). ساختمان های بزرگ دانشگاه، در کنار آدیتریوم ها به عنوان سمبلی از دانشگاه به یاد آورده می شدند. عوامل دفعه اول، در داستان، دانش آموزانی بودند (راوی) که تلاش کردند جایگاه خود را در محیط دانشگاه بیابند (شخص برجسته و سخنران). تنها بودن در میان چندین ناآشنا ترسناک بود اما یافتن دوستی از این جمعیت و ملحق شدن به یک گروه، به دانش آموز کمک کرد تا با محیط دانشگاه آشنا شود. داستان برخورد اول، با احساسات مختلف و حس فرهنگ آکادمیک به پایان رسید

سفارش ترجمه تخصصی

شکل5- اتمسفر/احساسات

نکات پایانی:

توجه ما به بررسی ایده داستان های بصری، درباره فضاهای سازمانی گرایش جدید التاسیس در سازمان ها و مطالعات مدیریتی ای که از این هدف، دور شده اند، روش های مثبت درک زندگی سازمانی را به هم متصل می کند: ابتدا باید بگوییم که این گرایش تاکید فراوانی بر درک ها و تجربیات ذهنی ای می گذارد که در مجموعه سازمانی، متوجه افراد است. در وهله دوم، ماهیت داستانی بشریت، به طور درست، مرکز توجه واقع شده است. در وهله سوم، مطالعه ما رویکرد داستانی را از حالت زبانی به بصری می برد. داستان های بصری، پتانسیل غنی کردن داستان های شفاهی/کتبی را از طریق نشان دادن احساسات مخفی یا احساساتی که درباره آن ها صحبت نشده دارند. در وهله بعدی، جنبه های بصری فضاهای سازمانی، در درک مدیریت و ساماندهی، نقشی حیاتی دارند. ما همیشه در فضای خاصی قرار می گیریم. پس از آن، درک احساسی و خاطرات می توانند مرکزیت جوهره ما را فراتر از ذهن انتزاعی بسازند. برای نتیجه گیری می توانیم بگوییم که رویکرد داستان بصری، برای فضای سازمانی، تمامی این جنبه های نوظهور را در پژوهش های مدیریتی و سازمانی جدید ثبت می نماید.

در کنار بررسی داستان های بصری، درباره فضاهای سازمانی، این مقاله حداقل در دو زمینه مشارکت دارد: ایده بصری بودن را وارد پژوهش های داستانی سازمانی و مدیریتی می کند. شروع یک روش، برای مطالعه داستان های بصری را ارائه می دهد. علاوه بر آن، این مطالعه می تواند درباره فضای سازمانی، در جایی که بصری بودن، توسط ارائه ایده های عنوان کردن تصاویر بصری فضای سازمانی، به طور داستانی نشان داده شده، مشارکت کند. داستان های بصری، معانی احساسی مرتبط با فضا را با وضوح بیشتری به نسبت داستان های مکتوب نشان می دهند. برای پژوهش بیشتر، اختصاص زمان و تاثیر آن بر ساختارهای بصری فضای سازمانی را توصیه می کنیم: چگونه رابطه با فضا، در طول زمان، تکامل می یابد و داستان های بصری چگونه در آن، نقش دارند؟ از آن جایی که در این مقاله تنها شروع توسعه ایده بصری بودن و نقش نقاشی، در پژوهش داستانی را ارائه کردیم، پژوهش های تجربی تر، در آینده، برای توضیح دادن درباره این روش و تقویت استدلال مفهومی آن مورد نیاز است.