نمونه ترجمه مقاله مواد سنگفرش و روکاری جایگزین

مواد سنگفرش و روکاری جایگزین

کف سازی یا سنگفرش، چیزی فراتر از فقط سطح قابل رویت است. زیر آن، لایه هایی از ساخت سنگفرش، بستر سنگدانه ای و زیربنا، اغلب با لوله های زهکشی زیر سطحی هستند. ناحیه سطحی کف سازی باید برای کاهش اثرات منفی همانند تاثیر جزیره گرمایی شهری و رواناب فاضلاب سطحی آلوده به حداقل برسد. اثر کلی هم می تواند با انتخاب آسفالت و مصالح ریز دانه ای، سطوح سنگفرش جایگزین، روش های تولید کمتر متمرکز بر انرژی و گزینه ها برای مواد مبتنی بر نفت خام کاهش یابند. فهرست ذیل، راه های بهبود عملکرد محیطی موادی را توصیف می کند که معمولا در ساخت خیابان بکار می روند.

 

سفارش ترجمه تخصصی

 

آسفالت که اکثریت قریب به اتفاق ساخت سنگفرش، با ترکیب سیمان آسفالت مبتنی بر نفت خام با سنگ دانه ها (ماسه)، مصالح دانه ریز (شن) و آب تشکیل می شود. این ترکیب روی یک بستر سنگدانهای پاشیده شده با یک امولسیون آسفالت قرار می گیرد. گزینه های آسفالت اصلاح شده معدودی، پایدارتر هستند: سنگفرش آسفالت بازیافتی؛ آسفالت های ترکیبی گرم و سرد؛ و آسفالت دارای محتوای بازیافتی اعم از تایرهای استفاده شده، شیشه و سایر مواد. آنها در خدمت کاهش کمیت سیمان آسفالت، کاهش آلودگی از سیمان یا کاهش کمیت های مصالح ریز دانه ای دست نخورده هستند.

مصالح ریز دانه ای: ترکیبی از سنگریزه ها، سنگ های شکسته یا سایر موادی هستند که مولفه های آسفالت یا ترکیبات سنگفرش بتنی هستند. هم چنین برای ارائه یک بستر سازه ای توپر زیر سنگفرش بکار می روند و ممکن است به عنوان یک بخش زهکشی زیر سنگفرش های متخلخل یا خاکریز محل احداث مهندسی شده بکار روند. استفاده از مصالح ریز دانه ای بازیافتی، راه اصلی برای کاهش جاپای بوم شناسی مصالح ریز دانه ای است. برای پروژه های عظیم، مصالح ریز دانه ای بازیافت شده ممکن است در محل، از طریق تخریب سنگفرش های موجود یا ساختمان های بتنی موجود، تولید شود. پروژه های کوچکتر می توانند مواد بازیافتی را از یک معدن شن و ماسه محلی یا تاسیسات بازیافت متمرکز درخواست نمایند.

چنانچه مواد منبع از یک محل احداث بنا بیایند و خواص درجه بندی نامعلوم یا ترکیبی داشته باشند، آزمایش و تایید تحت سرپرستی مهندس ژئوتکنیک، لازم است. زمان استفاده از مصالح ریز دانه ای، هم چنین ممکن است مواد افزودنی برای تضمین عملکرد چسبندگی مناسب لازم باشد. فرصت های اضافی برای کاهش اثرات محیطی زمان استفاده از مصالح ریز دانه ای عبارتند از: جستجو برای منابع محلی به منظور به حداقل رساندن مسافت های حمل و نقل؛ پرهیز از مصالح ریز دانه ای که از  اکوسیستم های شکننده و ضعیف مثل بستر رودخانه ها استخراج می شوند؛ و استفاده از یک عنصر ساختاری همانند شبکه زمینی برای کاهش ضخامت یک کاربرد فرضی.

اندود سنگدانه ای[25]:یک گزینه روکاری خیابانی است که هم چنین می تواند برای ایجاد خیابان های درجه سبک بکار رود.   یک لایه از سنگدانه های درشت بر روی یک زیربنای مناسب بکار می رود و آنگاه با یک عامل درزگیر آسفالت، روپوشی می شود. این تکنیک ساختمانی، برای فضاهای پارکینگ، مسیرهای دوچرخه سواری، جاده های اختصاصی و سایر نواحی دارای ترافیک سبک، ایده آل است. دوره عمر آن،  کمتر از سنگفرش است اما ارزانتر است و از منابع معدودتر و انرژی کمتری استفاده می کند. هم چنین یک ماده روکاری سنتی بکار رفته برای توسعه عمر خیابان های آسفالت موجود محسوب می شود. اندود سنگ دانه ای می تواند با امولسیون کننده[26] های طبیعی جایگزین شود ("خاک های تثبیت شده و سطوح سنگفرش طبیعی" را در ذیل ملاحظه نمایید).

سنگفرش بتنی: با ترکیب سیمان با سنگدانه های ریز و درشت و آب تشکیل می شود، دارای اثرات منفی حاصل از تولید سیمان متمرکز بر انرژی است. این اثر می تواند با جایگزینی بخشی از سیمان با فراورده های ضایعات صنعتی سیمانی(همانند خاکستر زغال سنگ) ،جایگزینی سنگدانه های دست نخورده با بتن خرد شده حاصل از تخریب و استفاده از بتن متخلخل در جای مناسب کاهش یابد.

آسفالت لاستیک دار: هم چنین به صورت لاستیک خرده شده یا لاستیک آسفالت شناخته می شود، از تایرهای لاستیکی رنده شده به عنوان بخشی از مصالح سنگدانه ای خود استفاده می نماید. این تکنیک در فوئنیکس آریزونا پیشتاز بود و اثبات شده است، مزایای محیطی بارزی را ارائه می نماید. با تایرهای بازیافتی، یک منبع عظیم ضایعات مواد که در غیر اینصورت، دفع شان، هزینه بر و دشوار است، به آسفالت لاستیک دار،تبدیل می گردد.این تکنیک، سطح خیابان نرم تری را ایجاد می کند. چون لاستیک، گرما را مثل آسفالت، سیمان و سنگ، نمی گیرد.

آسفالت ترکیبی گرم:اجازه می دهد آسفالت در دماهای پایین تر از آنچه به طور سنتی لازم است، ترکیب شود. استفاده از مواد شیمیایی با دماهای اتصال پایین تر می تواند، مقادیر عظیمی از انرژی لازم برای گرمایش در طول نصب آسفالت را صرفه جویی نمود، لذا اثر کلی ساخت و ساز خیابان را کاهش می دهد.

 

شکل 6.24 یک سطح سنگفرش طبیعی در یک مرکز عزلت نشینی در سونومای کالیفرنیا. مهندسین طراحی شروود.

 

شکل 6.25 این مسیر دوچرخه سواری تثبیت شده با رزین در لس آنجلس، یک نمونه خوب از یک راهبرد برای معرفی مواد سنگفرش دیگر است. ای. منل.

 

 

با استفاده از چسب های غیر رسمی به جای گونه سمی متداول هم می توان اثر محیطی ساخت خیابان را کاهش داد.

خاک های تحکیم شده و سطوح سنگفرش طبیعی: می توانند یک جایگزین را برای سنگفرش مبتنی بر آسفالت ارائه دهند. امولسیون کننده های خاک تحکیم شده را می توان برای جاده های اختصاصی، باریک راه ها، مسیرهای اسکی، حیاط ها و پارکینگ هایی بکار برد که مسطح هستند یا شیب نرمی دارند. امولسیون کننده ها، به طور بارز، رزین یا ترکیبی از پلیمرهای اختصاصی و موم و دیگر مواد زیست تجزیه پذیر هستند که در یک بستر آماده ترکیب یا پاشیده می شوند. زمانیکه امولسیون کننده بکار می رود، به ذرات خاک یا  لخته ها می چسبد یا بهم فشرده می شود.تثبیت کننده ها می توانند مبتنی بر درخت یا سایر رزین های اختصاصی (سطح پرداخت شده گاهی اوقات، کمی گردوخاکی است) یا ترکیبی از پلیمرها و موم (یک سطح بدون گرد و خاک محکم تر را ایجاد می کنند) باشند. این تکنیک، در اصل در صنایع ساختمانی برای مهار گرد و خاک بر روی جاده های دسترسی موقت یا سایر خیابان های آسفالت نشده بکار روند.  در سال های اخیر، طیفی از فناوری های تثبیت کننده و امولسیون کننده، پیشرفت نموده است؛ اکنون آنها قادر به ارائه انواع سطوح پرداخت کاری متنوع و قابل اطمینان هستند. این تثبیت کننده ها، اغلب در عطف با گرانیت تجزیه شده بکار می روند که در انواع رنگ ها، می آیند.

آجرفرشها: میتوانند از انواع مواد مثل بتن، سنگ ابعادی یا آجر خلق شوند. میتوانند با هم به صورت ملات در بیایند یا دارای فضاهایی بین خود باشند که با یک ماده قابل نفوذ مثل شن یا ماسه برای بالا بردن نفوذ فاضلاب سطحی پر می شود. آجر فرش های ساخته شده از مواد متخلخل می توانند ویژه کاهش اثرات سطوح نفوذناپذیر باشند. آجرهای ملات شده برای استفاده مجدد، راحتر هستند اگر ملات آهکی به جای ملات سیمانی بکار رود. ممکن است برای سنگ فرش بخش های دارای لبه گذاری دو طرف گیردار، هیچ ملاتی لازم نباشد.

سنگفرش پیش ساخته: از سنگ های انفرادی تشکیل می شود که بر خلاف دال های قارچی[27]، هستند و در کاربردهای زیادی در پیاده روها، خیابان ها و میادین عمومی و بازارها بکار می رود. استفاده از آجرفرش پیش ساخته یا مصالح سنگفرش، نگهداری را برای تاسیسات صنایع همگانی درجه پایین آسان می کند زیرا قطعات در سطح کار فوری را می توان براحتی برداشت، در طول تعمیر کنار گذاشت و بعد سرجایشان گذاشت. اگر یک سطح غیر قابل نفوذ، لازم باشد، اتصالات بین آنها ممکن است با یک ماده ضعیف تر از خود پیش ساخته ها، ملات شود.

 

شکل 6.26 . آجرها برای کف سازی این جاده اختصاصی در شهر کالور کالیفرنیا بکار رفته اند.این جاده آجری به هیچ ملاتی نیاز ندارد، به این ترتیب آب را جذب می کند و اجازه می دهد گیاهان بین آجرها، رشد کنند. ای. منل.

 

شکل 6.27 تبدیل بتن به سنگ های کف سازی بازیافتی برای استفاده مجدد بر روی یک پروژه می تواند تولید مواد و هزینه های حمل و نقل را بکاهد. ای. منل.

 

 

شکل 6.28. پیاده روهای پیش ساخته، تعمیر آسان صنایع همگانی زیر زمینی را میسر می سازند. مهندسین طراحی شروود.

 

 

در طول تعمیر تاسیسات صنایع همگانی، فقط لازم است، ملات جایگزین شود. این شیوه به طور وسیعی در کل اروپا بکار می رود، سنگ های کف سازی طبیعی بادوام را حفظ می کند، به این ترتیب هزینه های جایگزینی مواد را کاهش داده، هم چنین انرژی نهفته را برای استخراج و حمل و نقل، پایین نگه می دارد.

مواد لوله کشی و نصب آنها

شبکه های لوله کشی، برای محیط های شهری، بسیاری از حیاتی ترین منابع ما را تامین می کنند. شامل لوله های آب برای آب نوشیدنی، آبیاری و حفاظت حریق؛ مجراهایی برای گاز، برق و سیم های مخابرات؛ و لوله هایی برای انتقال سیسم اگو و فاضلاب سطحی می شوند. هر یک از این شبکه ها، ترکیبی از لوله ها و باکس های اتصال هستند که تغییر در جهت و دسترسی برای تعمیر و نگهداری را میسر می سازند. جاپای محیطی یک شبکه لوله کشی شده، توسط مواد لوله کشی - به طور بارز بتن، فلز و پلاستیک- هم چنین انرژی و اثر مشمول در نصب خود شبکه- مشخص می شود.

نصب لوله، بیشتر اوقات توسط یکی از این دو روش انجام می گیرد: ترانشه[28] و گمانه کنی[29]. ترانشه، رایج ترین روش است اما می تواند یک فرایند در هم گسیخته در سطح باشد. اگر ترانشه، بیش از چندین فوت عمق داشته باشد، به برش پله ای وسیع تری نیاز دارد، با یک جاپای مضاعف یا شمع بندی که می توان گران، زمان بر و ناایمن باشد.

فناوری های بدون ترانشه، گمانه کنی، جک زدن یا لوله کشی تونل زنی زیر زمین بین دو حفره یا دریچه آدم رو باز ردیفی هستند. این تکنیک، میزان حرکت خاک سنگین را کاهش می دهد، به حداقل میزان ممکن، سطح را مختل می کند و عبور و مرور روی زمین و ادامه کار کسب و کارها را به صورت معمول میسر می سازد. برخی از مجراهای کوچک می توانند به طور ایمن زیر درختان حساس بزرگ، گمانه کنی شوند که حفاظت از چشم اندازها را میسر می سازد. در عین حال، گمانه کنی، به طور قابل ملاحظه ای از ترانشه گران تر است و ممکن است در جاییکه نقاط تلاقی لوله ای وجود دارد، دشوار باشد.

مواد بکار رفته برای پر کردن ترانشه ها ممکن است دارای اثر بسزایی بر اقدامات نگهداشت پذیری یک پروژه باشد. استفاده از خاک های بومی (محلی) برای پر کردن ترانشه باری، تقریبا همیشه به خاطر صرفه جویی های هزینه و انرژی مطلوب است، اما همیشه در دسترس (یا کافی) نیستند. یک تکنیک خاکریز یا پر کردن جدیدتر  با استفاده از مواد پر کننده قابل جریان، در نواحی ساختمانی یا بخش های سفت دارای اتصالات لوله کشی متعدد، مفید است که از متراکم سازی مناسب جلوگیری می نماید. این ماده ارتقا یافته سیمانی مثل مایع، جریان می یابد، به سرعت سفت می شود، خودتراز کننده است و نیازی به متراکم سازی ندارد. یک ترکیب پر کننده قابل جریان، می تواند برای شمول محتوای بازیافت شده بیشتر اصلاح شود (همانند خاکستر زغال سنگ یا روباره) یا دارای استحکام کمتری باشد که آن را قادر می سازد براحتی در آینده در صورت نیاز خاکبرداری شود.

مصالح ساختمانی

مصالح زیاد بکار رفته در ساخت بنا باید همگی برای یافتن معتبرترین انتخاب ها به لحاظ محیط زیست مورد ارزیابی قرار گیرند. زیرا این مواد – اعم از فلز، چوب، بتن و خاک- بسیار سنگین هستند، استفاده از مواد محلی می تواند به طور قابل توجهی این اثر را بکاهد. در عین حال، چون این مواد، هم چنین مواد بادوامی هستند که برای استفاده بلند مدت طراحی شده اند، می توانند اغلب بازیافت شوند، مجددا هدفگذاری شوند و در محل مجددا استفاده شوند. طراحی برای ساختارشکنی  (ص 261 را ملاحظه نمایید) می تواند به شدت قابلیت استفاده مجدد این مصالح ساختمانی رایج را بهبود بخشد.

فلزات. برای تقویت دال های بتنی و دیوارها و به صورت لبه سازی برای برخی سنگفرش ها و آجرفرش ها بکار می روند. فلزات دارای یک انرژی نهفته[30] بسیار بالا هستند زیرا استخراج آنها دشوار است و برخی از فلزات در مقادیر محدودی در کل دنیا وجود دارند. فقط در جای مورد نیاز باید از فلزات استفاده نمود و با محتوای بازیافتی آنها را مشخص نمود. خوشبختانه، احیا و بازیافت فلزات در ساخت و ساز به یک شیوه استاندارد تبدیل شده است.

 

شکل 6.29. محتوای بازیافت شده فلزات، به سرعت در مصالح موجود برای صنعت ساختمان، بهبود جاپای محیط زیست انتخاب این ماده، در حال افزایش است. ای. منل.

 

شکل 6.30 . تیرهای چوبی تایید شده FSC برای کاهش استخراج محصولات جنگلی غیر تجدید پذیر مشخص می شوند.ای. منل.

 

شکل 6.31 الف و ب. تولید آجر در محل در خلیج لورتو در باجای کالیفرنیا سر، مکزیک. مهندسین طراحی شروود.

چوب.در قالب بندی بتنی؛ برای ایجاد دیوارهای حائل در محل احداث بنا؛ برای جک کردن خانه ها یا سایر سازه های در حال ساخت؛ به صورت مصالح قاب بندی برای نسبت بزرگی از ساخت و ساز مسکونی؛ هم چنین برای عرشه کشتی ها، پرچین ها و مبلمان بکار می رود. کمیت های چوب مورد استفاده برای ساخت و ساز را می توان از طریق طراحی دقیق کاهش داد. استفاده مجدد از تیرهای چوبی و چوب بکار رفته برای ترکیبات بتنی هم می تواند، نیاز به چوب تازه را بکاهد. به جای الوارهای[31] بزرگ، تخته چند لایه خرده چوب، مصالح قاب بندی و تیرهای ذره ای، اکنون در ساخت و ساز بکار می روند. می توان آنها را از خرده چوب ها و سرشاخه های چوبی به سرعت در حال رشد، ساخت که شیوه های کندن چوب ناپایدار و زائد را کاهش می دهد.

چوب های برداشت شده به صورت نگهداشت پذیر، همانند آنچه از سوی شورای نظارت جنگل ها (FSC) تایید شده است، به یک منبع قابل دسترس به طور فزاینده تبدیل شده است. طراحان باید از چوب فراوری شده با محتوای سمی در صورت امکان به خاطر عدم توانایی برای زیست تجزیه پذیری یا بازیافت خودداری نمایند.

سنگ تراشی. به عنوان یک ماده ساختمانی پایه برای ساختمان ها، دیوارها و سایر عوارض زمین محل احداث بکار می روند. به طور بارز در یک واحد ساختمانی متمرکز بر انرژی هم به خاطر وزن و هم روش ساخت خود، سنگ تراشی میتواند به طور پایدارتری با تولید به طور محلی، ساخته شود. در یک توسعه در خلیج لورنتو، مکزیکو، آجرها برای ساخت و ساز مسکونی در حل از مواد محلی ساخته می شدند.آنگاه محصول نهایی کمتر از یک مایل به محل ساختمان های در حال ساخت منتقل می شد. و نیروی کار محلی هم در تولید و هم در ساخت و ساز بکار گرفته میشد، بدین وسیله، از طریق یک صنعت جدید، اشتغال زایی صورت می گرفت.

پس کشیدگی در سازه های بتنی

آرماتور پس کشیده، به طور قابل ملاحظه ای از تکنیک های آرماتور سنتی برای سازه های بزرگتر، چه پل ها، چه تاوه های فونداسیون یا تاوه های ساختمان، نگهداشت پذیرتر است. مزایای قابل توجه شامل موارد ذیل می شود:

• استفاده کاهش یافته بتن از طریق دال های نازک تر
• استفاده کاهش یافته چوب از طریق یک کاهش در قالب بندی
• جاپای کربن متناظر کاهش یافته (20% کاهش انتشار دی اکسید کربن)
• هزینه های ساختمانی پایین تر به خاطر صرفه جویی های مصالح و دوره های ساخت و ساز کوتاه تر.
• هزینه پایین تر مالکیت از طریق کاهش ترک خوردگی و تعمیر و نگهداری
• کاهش های عمده به طور بارز شامل 25 درصد برای بتن و 65 درصد برای میلگرد. کل صرفه جویی های  هزینه ای مواد از 10 تا 20درصد به طور بارز، محقق می شوند.

فلوریان اعلمی، "اقتصاد ساخت و ساز پس کشیده"، شرکت گروهی ADAPT، 2008.

 

مواد کنترل کننده فرسایش و رسوب

اقدامات کنترل موقت فرسایش به حفظ تمامیت محیطی یک محل احداث بنا با جلوگیری از اتلاف خاک در طول فعالیت های ساخت و ساز کمک می کند تا اینکه خاک بدون پوشش بتواند، یک پوشش حفاظتی جدید از پوشش گیاهی را ایجاد نماید. برخی از مواد رایج تر بکار رفته شامل روکش های کنترل فرسایش، بافت های زمینی،چپرها، حصارهای سیلتی، محصولات بذرکاری دوغابی، مالچ ها و سنگ ها می شود.

محصولات کنترل فرسایش می توانند از مواد مبتنی بر نفت خام یا طبیعت ساخته شوند. مواد طراحی شده برای ماندن در محل باید از مواد زیست تجزیه پذیر ساخته شوند مثل توری جوت ساخته شده از الیاف نارگیل، مالچ برای پوشاندن نواحی بدون پوشش خاک و پرچین محافظت از درخت ساخته شده از شاخه ها.

روش های ساخت و مدیریت

فاز ساخت یک پروژه، بحرانی است زیرا فرصت اجرای شیوه های پایدار را تامین می نماید. از برنامه ریزی ساخت و بررسی تغییرات میدانی گرفته تا اطمینان از ارزیابی های سبز و مدیریت ضایعات، ساخت و ساز نیاز به شکل دهی تصمیمات طراحی در کل فرایند توسعه پروژه دارد.

مشغولیت پیمانکار کل

مشغولیت اولیه یک پیمانکار ساختمانی و یک پلان ارائه شده به طور شفاف می تواند نقش محوری را در طراحی و اجرای موفق پروژه های زیرساخت سبز ایفا نماید. مشغولیت اولیه یک پیمانکار، به اندازه یک مهندس یا معمار فضای سبز و چشم انداز حائز اهمیت است. یک طراحی پایدار لازم است، به راحتی، قابل ساخت باشد و در موارد زیادی، پیمانکاران محلی، در زمینه شرایط محلی، نیروی کار و مصالح، دانش عمیقی دارند.

مهندسان و معماران، باید یک پیمانکار را در صورت امکان، هر چه زودتر برای برافراشتن عناصر طراحی در این فرایند مشغول نمایند که ممکن است به اندازه ای که در اصل تصور می شود، قابل ساخت نباشند و یک درک واضح از اهداف و معیارهای طراحی به پیمانکار ارائه نمایند. تجربه و درونداد یک پیمانکار ممکن است طراحی های ساده تری را میسر نماید که اهداف مشابهی را بدست می آورد- و تصمیمات صورت گرفته در این حوزه باید واقعا عملکرد طراحی را بهبود بخشند.

زیرساخت طراحی برای ساختارشکنی

آژانس حافظت  از محیط زیست از داده های اداره سرشماری امریکا نقل می کند، تخریب سالانه تقریبا 245.000 واحد مسکونی و 45.000 واحد غیر مسکونی، 74 میلیون تن، نخاله تولید می کند. زمانیکه مصالح ساختمانی به صورت یکجا تخریب می شوند که بر خلاف اوراق کردن و تجزیه از طریق ماشین آلات کوچکتر یا دستی است، مصالح با یکدیگر مچاله می شوند و نمی توان براحتی از آنها دوباره استفاده کرد یا آنها را بازیافت کرد. ایجاد یک پلان ساختارشکنی به جای پلان تخریب، فرصتی را برای بررسی این مساله پیش از شروع ساخت ارائه می نماید. یک پلان ساختارشکنی، مناسب بودن مصالح برای استفاده مجدد را ، هم به عنوان بخشی از شرایط موجود، هم شرایط آینده توسعه ارائه شده، تشخیص می دهد. برخی از این مزایای یک پلان ساختارشکنی، کاهش انرژی نهفته، درامد حاصل از مواد اسقاطی، کاهش اختلال خاک و پوشش گیاهی، سر و صدا و گرد و خاک کمتر و اشتغال زایی است.

برنامه های تایید سبز

یک مولفه مهم کسب یک رتبه بندی از یک برنامه تایید سبز، مستندسازی چیزی است که واقعا در طول فاز ساخت، انجام می شود. پیمانکار کل، باید به طور کامل هم از توجه به جزئیات و هم وجود مستندات لازم برای هم شرکت خودش و هم هر پیمانکار دست دومی آگاه باشد. پیش از شروع ساخت، الزامی است، یک عضو تیم طراحی، یک جلسه پیش از ساخت با پیمانکار و پیمانکار دست دوم اختصاص یافته به جزئیات راهبرد مستندات پایدار پروژه را برای هدف تامین این شرایط لازم رتبه بندی سبز برگزار نماید. (این کار اغلب توسط عضوی صورت می گیرد که فرایند تایید را اجرا می نماید). چه هزینه باشد، چه وزن یا مسافت طی شده، مصالح و فراورده ها اغلب نیاز است به شیوه ای ثبت شوند که در حال حاضر در صنعت وجود ندارد.

توسعه ی یک راهنمای مشخصات پروژه

رهنمودها برای تعیین اینکه کدام مواد برای هر عنصر یک طراحی مورد استفاده قرار گیرند، باید به طور دقیق در راهنمای مشخصات پروژه شرح داده شود. این سند، به طور بارز در کنار اسناد ساخت و ساز ارائه می شود، گرچه پروژه های کوچک تر اغلب از برگه های تبصره به جای آن استفاده می کنند. این راهنما، مصالح، مدل ها و سازندگانی را فهرست می کنند که از سوی تیم طراحی برای هر سیستم زیرساخت مشمول در پروژه، هم چنین راه کارهای نصب شان، مورد تایید قرار گرفته اند. هم چنین ممکن است، شامل راه کارهای ویژه ای برای ساختارشکنی، تسطیح محل احداث بنا و پشته خاک باشند. مشخصات باید، عرضه کنندگان محلی را در صورت امکان، فهرست نمایند و پیمانکاران باید این فهرست را زمان انتخاب عرضه کنندگان و سازندگانی دیگر، به خاطر بسپارند. اگر یک ماده خاص را نتوان پیدا کرد یا پیمانکار اعتقاد داشته باشد، ماده دیگری، معادل آن خواهد بود، باید پیمانکاران در دنبال تایید طراح برای چنین تغییری باشند. توسعه دقیق مشخصات، در تضمین مواد پایدار بکار می رود و به درستی نصب می شوند و روش های ساخت دارای اثر پایین در کل فرایند ساخت، اجرا می شوند.

 

بررسی چالش های موجود در کارگاه

تغییرات در داخل کارگاه، یکی از حوزه های اصلی هستند که عناصر طراحی پایدار می توانند از یک پروژه حذفشان کنند و اغلب هم این کار را انجام می دهند. طراحان ممکن است با چالش حمایت از هزینه یک رویکرد یا محصول مساعدتر برای محیط زیست در زمانی مواجه شوند که بودجه های ساخت و ساز به محدودیت هایی می رسند و مهندسی ارزش، برای تامین محدودیت های مالی مالک و پیمانکار، ضروری می شود. در عین حال تغییرات در کارگاه، نیاز ندارد از نگهداشت پذیری یک طراحی دور شود. ارتباط شفاف، قبل، در طول و پس از فاز ساخت، ضروری است تا تضمین کند، پروژه، اهداف و جزئیات طراحی هدفمند را تامین می کند. پیمانکار باید اهمیت جزئیات طراحی کوچکی را درک نماید که ممکن است با پیچ خوردگی های جدید در روشهای ساخت و ساز سنتی، ساخته شوند.

اینجا، شش مرحله مفید برای تضمین این مساله وجود دارد که طراحی ها به صورت مد نظر، ساخته می شوند:

1. اجرای بازدیدهای مکرر از محل احداث بنا در طول ساخت برای اطمینان از اینکه تمامیت طراحی انجام می گیرد. این هزینه ها را در بودجه مشمول نمایید.
2. در مورد مصالح جایگزین و فرایندهای تایید روش با تیم طراحی و پیمانکار در جلسه آغازین پیش از ساخت مذاکره کنید.
3. پیمانکار را از اهداف پروژه، آگاه سازید به این ترتیب، هر کس دیگری هم آگاه خواهد شد.
4. از پیمانکار بخواهید، برگه های مشخصات مصالح یا "ارائه شدنی ها" را برای تایید پیش از انجام یک خرید به طراح ارائه دهد. (سپس طراح باید به سرعت بدون تاخیر در فرایند ساخت، پاسخ دهد).
5. اطمینان حاصل نمایید، پیمانکار کل، همه موارد فوق را با همه پیمانکاران دست دوم، در میان می گذارد.
6. در مورد مستندات آنچه ساخته می شود (به صورت رسم های فنی ساخته شده) هم چنین ایجاد راهنماهای عملیات و تعمیر و نگهداری اطمینان حاصل نمایید. (آنها برای تسهیل نگهداری کارامد در آینده، ضروری هستند).

 

پلان های مدیریت ضایعات ساختمانی

از شروع ساخت، یک پلان مدیریت ضایعات و یا بازیافت نخاله های ساختمانی باید ترتیب اثر داده شود تا مواد قابل استفاده مجدد، قابل بازیافت و سمی در زباله دان ها، با هم مخلوط نشوند. این کار می تواند در هزینه های دفع، صرفه جویی داشته باشد و به طور بالقوه، درامدی را ایجاد نماید در حالیکه اثر محیطی پروژه را کاهش می دهد.

جابجایی و رسیدگی به مواد سمی یا خطرناک در محل هم باید مورد بررسی قرار گیرد، لذا رنگ ها، منابع پاک سازی، میخ ها و ... چشم انداز را آلوده نمی کنند. گرد و خاک، نخاله، بتن، آسفالت و خاک جابجاشده، همگی باید به طور ایمن منتقل و ذخیره شوند تا محل احداث بنا را تنزل ندهند یا محل های مجاور را دچار فرسایش نکنند.

اسکان و رفت و آمد پایدار کارکنان

با وجود انتخاب مصالحی که بیش از همه با محیط زیست سازگار هستند، حمل و نقل بیش از حد برای تحویل مصالح و کارگران ساختمانی می تواند به طور قابل توجهی، به انرژی نهفته یک پروژه و جای پا کربن، بیافزاید. اگر پروژه به یک شرکت ساختمانی محلی، سپرده نشود و کارکنان باید ساعاتی را سفر کنند و از محل کار خود هر روز زمانی را سپری کنند، هم از دیدگاه هزینه و هم محیط زیست، ارائه پیشنهادات اسکان برای آنها، ممکن است، منطقی باشد. گزینه دیگر برای کاهش مایل های طی شده با وسیله نقلیه (VMT) روی یک پروژه، این است که برنامه زمانی کاری را اصلاح کنید، برنامه ای را بپذیرید که روزهای کاری کمتر و ساعات طولانی تری داشته باشد. کار کردن چهار روز ده ساعته به جای پنج روز هشت ساعته می تواند VMT را به میزان 20 کاهش دهد. مهم نیست، کارگران چه مسافتی را طی می کنند، باید برای استفاده گروهی از خودروی شخصی[32] به محل کار تشویق شوند.

مدیریت ضایعات خاک

درک منابع ضایعات یک پروژه – هم چنین مقصد نهایی فراورده های ضایعات- برای توسعه یک راه حل ضایعات جامد یکپارچه برای ترویج نگهداشت پذیری، ضروری است. گورستان های زباله و کوره های زباله سوز، اغلب بخش مرکزی مدیریت ضایعات جامد هستند که دارای اثرات مخرب عمده ای بر محیط زیست هستند. به منظور حداقل سازی استفاده و اثر گورستان های زباله و زباله سوزها، پروژه ها، در تمام مقیاس ها، می توانند کاهش ضایعات جامد هم چنین تلاش ها برای تغییر ادراک کلی ضایعات جامد و یافتن راه هایی برای استفاده از آنها به عنوان یک منبع را تشویق می کنند.

گرچه همه پروژه ها، صرف نظر از اندازه خود، به یک برنامه ضایعات جامد برای مدیریت و دفع ضایعات نیاز دارند، هدف اصلی هر راهبرد مصالحی باید به حداقل رساندن تولید ضایعات جامد در جایگاه اول باشد. با اجتناب از محصولات افراطی یا محصولاتی که مساعد محیط زیست نیستند و با کاهش عمده تقاضا برای مواد مازاد در طول ساخت و ساز و بازده های عملیاتی، تولید مواد ضایعاتی می توانند از ابتدا، مورد اجتناب قرار گیرند، بدین وسیله، به یک مزیت مالی برای توسعه دهنده و یک مزیت محیطی برای منطقه تبدیل می شوند.

 

تکنیک ها و فرصت های ذیل، به ترتیب اولویت، باید طراحی و عملیات یک سیستم مدیریت ضایعات جامد یکپارچه را هدایت نماید.

1. کاهش مصرف مصالح
2. مصالح قابل استفاده مجدد و بازیافت
3. تبدیل به کود کردن مواد زیست تجزیه پذیر
4. انتقال ضایعات جامد مازاد به یکی از سه نوع تاسیسات فراوری ذیل (به ترتیب اولویت):

الف. گورستان های زباله بهداشتی

ب. زباله سوزی با بازیابی انرژی

ث. زباله سوزی بدون بازیابی انرژی

برای کسب اطلاعات بیشتر خواهشمند است به وب سایت ذیل مراجعه نمایید

www.sherwoodinstitute.org/ideas.

شهر سن فرانسیسکو دارای نرخ 75 درصدی انحراف ضایعات است، تاحدی به خاطر برنامه تولید کود تهاجمی اش است که بسیاری از محصولات کاغذی را می پذیرد که در غیر اینصورت به یک گورستان زباله فرستاده می شوند. بخش محیط زیست سن فرانسیسکو، خرده های غذا و ضایعات حاصل از هرس گیاهان حیاط را از سطح شهر از خانه ها، رستوران ها و هتل ها جمع اوری می کند. هر روز، 300 تن مواد قابل تولید کود به ژپسون پریری ارگانیکس فرستاده می شود، جاییکه آنها را به کامپوست یا کود آلی غنی از مواد مغذی تبدیل می شود و به کشاورزان، گلخانه ها، پیمانکاران فضای سبز و تاکستان ها فروخته می شوند. تاکستان های زیادی در حوالی دره های سونوما و ناپا از این مکمل تایید شده آلی برای نوسازی خاک خود پس از برداشتها استفاده می کنند. شراب های تولید شده از این انگورها به رستوران های سن فرانسیسکو فروخته می شود، به این ترتیب حلقه روی سیکل جریان کار بسته می شود.

تولید کود، شامل تجزیه هوازی مواد آلی به یک ماده پایدار زیستی است که می تواند به عنوان یک ترمیم کننده خاک بکار رود. امروز، برنامه های تولید کود همگانی شامل خرده های غذا، کاغذ آلوده به غذا و ظرف های غذای قابل تبدیل به کود هستند. شبیه به استفاده مجدد و بازیافت، تولید کود آلی هم ضایعات را از گورستان های زباله و زباله سوزها منحرف می کند. بازیافت ضایعات حاصل از هرس و سرشاخه زنی گیاهان داخل حیاط، 25 درصد ضایعات جامد شهری را از تاسیسات دفع در سال 2006 دور نگه داشت. تجزیه زیستی کنترل شده ضایعات حیاط، خرده های غذا و مالچ کاغذ توسط میکروارگانیسم ها، کود آلی غنی از نیتروژن را تولید می کند که می تواند برای ترمیم خاک بکار رود، به این ترتیب، استفاده از کودهای شیمیایی مبتنی بر نفت را کاهش می دهد. بسته به محل پروژه و مقیاس آن، برنامه های تبدیل به کود گوناگونی را می توان با سیستم مدیریت ضایعات جامد در مقیاس ساخت و ساز همگانی یا انفرادی تلفیق نمود.

 

  

 

---

[1] Land-Use Succession

[2] حق عبور

[3] vehicle miles traveled

[4] retrofit

[5] transit-oriented

[6] Collector: جمع کننده

[7] auto-oriented city

[8] Auto-oriented

[9] Transit-oriented

[10] light rail

[11] traffic calming

[12] Woonerfs: معادل فارسی آن، خیابان برای زندگی

[13] Striping :عریان شدگی

[14] curb extensions

[15] Chicanes

[16] Environmental Protection Agency

[17] bioswales

[18] pocket park: پارک جیبی

[19] sewer system :سیستم مجرای فاضلاب

[20] subdrain

[21] master plan

[22] sliver fills

[23] life-cycle assessment

[24] بازیافت مواد از طریق تجزیه آنها به مواد اولیه شان با کیفیت پایین تر.

[25] Chip seal شن به خورد راه دادن

[26] آمیزنده

[27] smoothslabs

[28] Trenching: کانال زنی

[29] boring

[30] embodied energy

[31] چوب های گرد

[32] carpoo