4. وابستگی های متقابل مکمل با مالکان پلت فرم
اکوسیستم های پلت فرم قوانین سنتی مدیریت نوآوری را با پیشنهاد یک رابطه منحصر به فرد بین مالکان پلت فرم و مکمل های آن ها به چالش می کشند (اونمیدز و کاتسامالکاس، 2006، روچت و تیرول، 2003). به طور ویژه، اکوسیستم های پلت فرم ساختارهای سازمانی بوده که از نظر تصمیم گیری شامل شرکت های بیشتری نسبت به رویکردهای سلسله مراتبی هستند، در حالی که خواهان درجه بالاتری از هماهنگی را در بازارها هستند ( آکوبیدز و همکاران، 2018). در این رابطه، مکانیزم هایی برای حاکمیت اکوسیستم مستلزم تخصیص حقوق تصمیم گیری و همسوسازی مشوق های مکمل است (میرک، بودرا، 2019، ساداتماند، لیندگرن و اشولتز، 2019). این ماهیت نیمه تنظیم شده به مالکان پلت فرم اجازه به اشتراک گذاری تصمیمات تکنولوژیکی، استراتژیک و شبکه را با شبکه های مکمل خواهند داد (مک اینتایر، سرینیواسان، آفوآ و همکاران، 2020). این به اشتراک گذاری ممکن است متمرکز و بسته یا در حالت باز و غیرمتمرکز باشد (دی هانیش و همکاران، 2016، گوآزان و هنفریدسون، 2015). به عنوان مثال، شرکت اپل حالت متمرکز را برای رقابت با شرکت IBM انتخاب کرده که در مقابل، حالت غیرمتمرکز را در صنعت کامپیوتر شخصی انتخاب کرد. در اکوسیستم های پلت فرم، کنترل مالک پلت فرم تضمین کننده انسجام اکوسیستم است، در حالی که خودمختاری مکمل تنوع گسترده و تکامل بالای این اکوسیستم ها را ایجاد خواهد کرد (فوکس و گینر، 2014).
