اگرچه مطالعاتی وجود دارند که رابطه بین بازار سهام و احساسات سرمایه‌گذار را با شاخص‌های فوق‌الذکر بررسی می‌کنند (یعنی اوتو، 1999؛ اولگاچ و تمیزل 2008؛ شملینگ 2009)، مطالعاتی که شکست‌های ساختاری را در نظر می‌گیرند و باعث ایجاد وضعیت غیرخطی در داده ها می شوند (یعنی بولامان و مانداچی، 2014؛ چا گلی، ارگون و دوروکان، 2018) محدود هستند. گسست های ساختاری نشان دهنده نقاط بی ثباتی مانند جنگ، صلح، بلایای طبیعی، تروریسم، بحران های مالی و تغییرات سیاستی در پارامترهای مدل پیش بینی هستند (ولنتینی- اندرسز 2004). آندرئو و گیسلز (2009، صفحات 870-839، ص 840) تاکید داشتند که سری های زمانی مالی عمدتا تحت تاثیر شکست های ساختاری متعدد قرار می گیرند و این شکست ها به نوبه خود ممکن است بر سود و نوسانات تاثیر بگذارد. شاخص های مالی اساسی بنابراین، نادیده گرفتن شکست های ساختاری باعث نتایج نادرست در مورد متغیرهای مالی می شود (اندرو گیسل 2009، ولنتینی- اندرسز 2004).
