3.3.هزینه های توسعه سرمایه ای، فساد و عملکرد آتی (H2 و H4)
نظیری و پروشا (1996) و لو و سوگیانیس (1996) پیشنهاد می کنند که مزایای تحقیق و توسعه عمر مفید پنج تا نه ساله دارند و عواید معیار مستقیم تری از مزایای مربوط به تحقیق و توسعه به حساب می آیند. با آگاهی از این موضوع، انطباقی از مدل های رگرسیونی بکار گرفته شده توسط کوقری، لاگور، و لئون (2002)، امیر و همکاران (2007) و احمد و فالک (2009) به صورت زیر را استفاده می کنیم:
که در آن NI معیار عواید آتی است، که مجموع عواید آتی اندازه گیری شده از سال t+1 تا t+5 (مثلاً برای سرمایه گذاری در 2010 مجموع عواید آتی به دوره 2015-2011 مربوط می شود) مقیاس شده به واسطه ارزش بازار دارایی است. عواید به صورت درآمد عملیاتی به علاوه هزینه تحقیق و توسعه و استهلاک و استهلاک سرمایه تعریف می شود. به عنوان جایگزین از NI2 استفاده می کنیم که مجموع عواید آتی است که به صورت سود خالص قبل از اقلام غیرمترقبه تعریف می شود. هزینه تحقیق و توسعه، استهلاک و استهلاک سرمایه از t+1 تا t+5 با مقیاس ارزش بازاری دارایی اندازه گیری می شود. برای NI و NI2، هزینه تحقیق و توسعه، استهلاک و استهلاک سرمایه را برای اجتناب از تجمیع مکانیکی در عوایدی که می توانند بر استنباط های ما تاثیر بگذارند، اضافه می کنیم. (امیر و همکاران، 2007؛ لو و سوگیانیس، 1996). فاصله زمانی 5 ساله برای عواید آتی در نشریات قبل معمول بوده است (احمد و فالک، 2009؛ امیر و همکاران، 2007؛ کوثری و همکاران، 2002 را ببینید).
