سموم باکتریایی شکل دهنده منفذ (PFTs) اغلب به عنوان عوامل بیماریزای باکتری های گرم مثبت و گرم منفی تولید می شوند. این سموم در محیط رشد به عنوان پیش سازهای محلول در آب ترشح شده که باید توسط فعالیت پروتئاز در بسیاری موارد فعال شوند. سپس، بعد از اتصال به گیرنده سطح سلول یا بعد از اتصال به چربی ها، سموم در معرض تغییرات ساختاری عمده ای قرار می گیرند: عملکرد محلول در آب سموم به فرم فعال غشایی با قسمت درونی آبدوست و قسمت بیرونی آبگریز تغییر می کند. در این فرم، سموم شکل دهنده منفذ (PFTs) قادر به ادغام با غشاهای سلول یوکاریوتی و تشکیل کانال می باشند. این کانال های سد آبگریز غشاها را مختل می سازد. به این ترتیب، غشاهای سلولی عملکرد مانع خود را از دست می دهند. بسته به اندازه کانال ها، یون ها و دیگر املاح آبدوست تعادل در سراسر غشاء سلول ایجاد شده و تعادل اسمی از بین می رود که در نهایت ممکن است منجر به لیز سلول گردد. اختلال غشاء می تواند به شکل موثری عملکرد سلول را تغییر داده و منجر به مرگ سلول گردد.
